Ustawienia kolorów

Przestrzeń robocza jest pośrednią przestrzenią kolorów, służącą do definiowania i edycji kolorów w aplikacjach firmy Adobe. Z każdym modelem kolorów jest skojarzony profil przestrzeni roboczej. Profile przestrzeni roboczej można wybierać w menu ustawień kategorii Zarządzania kolorami w oknie dialogowym Preferencje.

Jeśli obiekt posiada osadzony profil kolorów, w którym osadzono profil niezgodny z profilem przestrzeni roboczej, aplikacja odwołuje się do reguły zarządzania kolorami i na jej podstawie interpretuje dane kolorów. W większości sytuacji reguła domyślna nakazuje zachowanie osadzonego profilu.

Opcje przestrzeni roboczej

Wybierz kategorię Zarządzanie kolorami w oknie dialogowym Preferencje.

Określa przestrzeń kolorów RGB aplikacji. W większości sytuacji najlepiej wybrać profil Adobe RGB lub sRGB, a nie profil konkretnego urządzenia (na przykład profil monitora).

Profil sRGB jest zalecany w przypadku przygotowywania obrazów do prezentacji w Internecie lub w urządzeniach przenośnych, ponieważ określa przestrzeń standardowych monitorów stosowanych do przeglądania sieci WWW. Profil sRGB sprawdza się również w przypadku obrazów pochodzących z typowych cyfrowych aparatów fotograficznych — domyślną przestrzenią większości takich aparatów jest sRGB.

Profil Adobe RGB jest zalecany w przypadku przygotowywania dokumentów do druku, ponieważ obejmuje pewne kolory możliwe do uzyskania na wydrukach (w szczególności odcienie niebieskozielonego i niebieskiego), których nie można zdefiniować w przestrzeni sRGB. Profil Adobe RGB sprawdza się również w przypadku obrazów pochodzących z profesjonalnych cyfrowych aparatów fotograficznych — domyślną przestrzenią większości takich aparatów jest Adobe RGB.

Pozwala określić przestrzeń kolorów CMYK aplikacji. Wszystkie przestrzenie robocze CMYK są zależne od urządzeń, co oznacza, że na ich parametry ma wpływ konkretna kombinacja farby i papieru. Przestrzenie robocze CMYK zapewniane przez firmę Adobe są dostosowane do standardowych warunków drukowania.

Pozwala określić przestrzeń skali szarości aplikacji.

Aplikacje Adobe zawierają standardowy zestaw profili przestrzeni roboczych, które zostały przetestowane przez firmę Adobe w większości typowych obiegów pracy z zarządzaniem kolorami. W menu przestrzeni roboczych są domyślnie wyświetlane tylko profile z zestawu standardowego.

Informacje o brakujących i błędnych profilach kolorów

O ile nie zostaną wprowadzone inne ustawianie, dokument używa profilu przestrzeni roboczej skojarzonego z trybem kolorów przeznaczonym do tworzenia i edytowania kolorów. Natomiast dokumenty istniejące mogą nie używać właściwego (wybranego przez użytkownika) profilu przestrzeni roboczej lub nie podlegać zarządzaniu kolorami. Takie wyjątki w obiegu pracy z zarządzaniem kolorami często występują w następujących przypadkach:

• Użytkownik otworzył dokument lub zaimportował dane kolorów (np. przez kopiowanie albo przeciąganie) z dokumentu, do którego nie przypisano profilu. Sytuacja ta dotyczy najczęściej dokumentów utworzonych w aplikacjach, które albo nie obsługują zarządzania kolorami, albo działają z wyłączoną funkcją zarządzania kolorami.

• Użytkownik otworzył dokument lub zaimportował dane kolorów z dokumentu, który ma przypisany inny profil, niż profil bieżącej przestrzeni roboczej. Sytuacja ta dotyczy np. dokumentów utworzonych z wykorzystaniem innych ustawień zarządzania kolorami lub dokumentów zeskanowanych i oznakowanych profilem skanera.

W obydwu sytuacjach aplikacja odwołuje się do reguły zarządzania kolorami i na jej podstawie wybiera metodę obsługi kolorów.

Opcje konwersji kolorów

Opcje konwersji kolorów decydują o tym, jak aplikacja przekształca kolory dokumentu przy zmianach przestrzeni kolorów. Modyfikacji tych opcji powinni dokonywać wyłącznie użytkownicy o dużej wiedzy na temat systemu zarządzania kolorami, którzy rozumieją konsekwencje planowanych zmian. Aby wyświetlić opcje konwersji, wybierz kategorię Zarządzanie kolorami okna dialogowego Preferencje.

Pozwala określić moduł zarządzania kolorami (CMM), który będzie używany do przekształcania kolorów z jednej przestrzeni na kolory z drugiej. Potrzeby większości użytkowników zaspokaja mechanizm domyślny (ACE), dostarczony przez firmę Adobe.

Zaznaczenie tej opcji powoduje, że symulowany jest pełny zakres dynamiczny kolorów urządzenia wyjściowego, co zapewnia zachowanie szczegółów w obszarach cieni obrazu. Zaznacz tę opcję, jeśli podczas drukowania zachodzi potrzeba kompensacji punktu czerni (co w większości sytuacji jest zalecane).

Informacje o metodach konwersji kolorów

Wybór metody konwersji kolorów decyduje o tym, jak system zarządzania kolorami konwertuje kolory między różnymi przestrzeniami. Różnice między metodami konwersji kolorów dotyczą sposobu modyfikowania kolorów źródłowych. Na przykład kolory mieszczące się w przestrzeni docelowej można zachować bez zmian; jeśli natomiast przestrzeń docelowa jest mniejsza, niż źródłowa, to niektóre kolory mogą zostać skorygowane w celu zachowania oryginalnych relacji między barwami. Wybór metody konwersji kolorów zależy od typu zawartości graficznej oraz od profilów użytych do określenia przestrzeni kolorów. W przypadku niektórych profilów różne metody konwersji kolorów dają te same wyniki.

Metodę konwersji kolorów można wybrać podczas ustawiania opcji dotyczących systemu zarządzania kolorami, ekranowej próby kolorów oraz drukowania kompozycji:

Ta metoda dąży do zachowania wizualnych relacji między kolorami, tak aby oko ludzkie postrzegało je jako naturalne — pomimo zmiany samych wartości liczbowych kolorów. Jest odpowiednia w przypadku fotografii o wielu kolorach niemieszczących się w przestrzeni. Jest to metoda stosowana standardowo w Japonii.

Celem tej metody jest uzyskanie żywych kolorów obrazu, nawet kosztem dokładności. Jest to metoda odpowiednia do materiałów biznesowych, takich jak wykresy, gdzie dokładne relacje między kolorami nie są tak ważne, jak uzyskanie jasnych, nasyconych barw.

Ta metoda porównuje punkty o największej jasności (punkty bieli) przestrzeni źródłowej i przestrzeni docelowej, aby określić odpowiednie przesunięcia kolorów. Kolory spoza przestrzeni są przekształcane na najbardziej zbliżony kolor, jaki można odtworzyć w przestrzeni docelowej. Metoda relatywna kolorymetryczna zachowuje więcej oryginalnych kolorów obrazu, niż metoda percepcyjna. W Ameryce Północnej i Europie jest to standardowa metoda konwersji w branży drukarskiej.

Kolory, które mieszczą się wewnątrz przestrzeni docelowej, są zachowywane bez zmian. Kolory poza zakresem przestrzeni docelowej są przycinane. Nie zachodzi żadne skalowanie kolorów względem docelowego punktu bieli. Metoda ma na celu zachowanie wierności kolorów kosztem zachowania relacji między nimi. Wykorzystuje się ją do przeprowadzania prób (symulacji druku na konkretnym urządzeniu). Jest szczególnie przydatna przy sprawdzaniu, jak kolor papieru wpływa na wygląd kolorów na wydruku.