Podpisy oparte na certyfikacie

Podpis oparty na certyfikacie, podobnie jak tradycyjny podpis odręczny, identyfikuje osobę podpisującą lub informuje o podpisaniu dokumentu. W odróżnieniu od podpisu odręcznego podpis oparty na certyfikacie jest trudny do podrobienia, ponieważ zawiera zaszyfrowane informacje, które są unikalne dla osoby składającej podpis. Podpis ten można w łatwy sposób zweryfikować, dzięki czemu odbiorcy dokumentu mogą sprawdzić, czy był on modyfikowany po złożeniu podpisu.

Aby podpisać dokument podpisem opartym na certyfikacie, należy uzyskać identyfikator cyfrowy lub utworzyć taki identyfikator podpisany przez siebie w programie Acrobat lub Adobe Reader. Identyfikator cyfrowy zawiera prywatny klucz, certyfikat z kluczem publicznym oraz inne elementy. Klucz prywatny służy do tworzenia podpisu opartego na certyfikacie. Certyfikat jest typem uwierzytelnienia, które jest automatycznie umieszczane na podpisanym dokumencie. Podpis jest weryfikowany, kiedy odbiorcy otwierają dokument.

W przypadku zastosowania podpisu opartego na certyfikacie program Acrobat za pomocą algorytmu mieszania generuje skrót wiadomości, który następnie szyfruje przy użyciu klucza prywatnego użytkownika. Program Acrobat osadza w dokumencie PDF podsumowanie zaszyfrowanego komunikatu, szczegóły certyfikatu, obraz podpisu oraz wersję dokumentu utworzoną w chwili podpisania.

Panel Podpisz > Praca z certyfikatami umożliwia zastosowanie dwóch typów podpisów opartych na certyfikatach. Za pomocą opcji Podpisz z certyfikatem możesz potwierdzić treść danego dokumentu, bądź zatwierdzić dany dokument.

Opcje zatwierdzenia zapewniają lepszą kontrolę nad dokumentem niż funkcja Podpisz z certyfikatem. Aby umożliwić podpisywanie dokumentów wymagających certyfikatów, należy je najpierw zatwierdzić. Jeśli dokument został już podpisany, opcje zatwierdzania będą niedostępne. Podczas zatwierdzania dokumentu możesz wybrać rodzaje zmian, które mogą być wprowadzane przez użytkowników. Możesz zatwierdzić dokument z widocznym lub niewidocznym podpisem.

Podpis z certyfikatem jest uważany za podpis zatwierdzający.

Podpisy złożone za pomocą opcji Zatwierdź lub Podpisz certyfikatem spełniają standardy ochrony danych określone przez Europejski Instytut ds. Standardów Telekomunikacyjnych (ETSI). Dodatkowo, oba typy podpisów są zgodne ze standardem PDF Advanced Electronic Signature (PAdES). Programy Acrobat i Reader oferują opcję zmiany domyślnego formatu zatwierdzania na format CAdES. Opcja ta jest zgodna z częścią 3. standardu PAdES. Funkcja dodawania znaczników czasowych oraz natywnej obsługi wydłużonych okresów weryfikacji podpisów (wprowadzonej po raz pierwszy w programie Acrobat 9.1) jest zgodna z częścią 4. standardu PAdES. Poprawnie skonfigurowany, domyślny format zatwierdzania jest zgodny z częścią 2. standardu PAdES. W panelu Podpisy, w oknie dialogowym Preferencje możesz zmienić domyślną metodę lub domyślny format podpisu. W obszarze Tworzenie i wygląd kliknij przycisk Więcej.

Konfigurowanie podpisów opartych na certyfikacie

Aby przyspieszyć cały proces podpisywania dokumentu i zoptymalizować jego wyniki, warto wykonać wcześniej pewne czynności.

• Pobierz identyfikator cyfrowy z własnej organizacji, kup (sprawdź serwis WWW firmy Adobe, aby uzyskać informacje o partnerach oferujących rozwiązania z zakresu zabezpieczeń) lub stwórz identyfikator podpisany automatycznie. Zobacz Tworzenie identyfikatora cyfrowego podpisanego automatycznie. Bez cyfrowego ID nie możesz zastosować podpisu opartego na certyfikacie.
  

• Określ domyślne metody podpisywania.

• Utwórz wygląd własnego podpisu opartego na certyfikacie. (Zobacz Tworzenie wyglądu podpisu).

• Użyj trybu podglądu dokumentu, aby zatrzymać dynamiczną zawartość, która może zmieniać wygląd dokumentu i — wprowadzając w błąd — doprowadzić do podpisania nieodpowiedniego dokumentu. Więcej informacji dotyczących używania trybu podglądu dokumentu można znaleźć w temacie Podpisywanie w trybie podglądu dokumentu.

• Przejrzyj wszystkie strony dokumentu przed jego podpisaniem. Dokumenty mogą zawierać pola podpisów na kilku stronach.

• Skonfiguruj aplikację do podpisywania. Swoje środowisko powinni skonfigurować zarówno autorzy, jak i podpisujący. (Zobacz: Ustawianie preferencji podpisywania).

Szczegółowe informacje na temat wszystkich opcji konfiguracji ustawień korporacyjnych można znaleźć w przewodniku Digital Signatures Guide.

• Wybierz typ podpisu. Dowiedz się więcej o podpisach zatwierdzających i certyfikujących, aby umieć wybrać właściwy typ podpisu do zastosowania w dokumencie. (Zobacz Typy podpisów).

Ustawianie preferencji podpisywania

Preferencje procesu podpisywania sterują tym, co widoczne oraz możliwe do wykonania po otwarciu okna dialogowego podpisywania. Można umożliwić wykonywanie pewnych operacji, ukryć lub wyświetlić pola danych oraz zmienić sposób, w jaki zawartość wpływa na procedurę podpisywania. Ustawienie preferencji podpisywania ma wpływ na podgląd tego, co jest podpisywane. Informacje na temat dostępnych preferencji podpisywania można znaleźć w części „Signing Workflow Preferences” przewodnika Digital Signature Guide dostępnego pod adresem www.adobe.com/go/learn_acr_security_pl.

Dostosowywanie obiegów pracy podpisywania przy pomocy wartości zarodkowych

Wartości zarodkowe oferują autorom dokumentów dodatkową opcję kontroli, umożliwiając im określenie wyborów, jakich może dokonać użytkownik podczas podpisywania dokumentu. Stosując wartości zarodkowe w polach podpisów w niepodpisanych plikach PDF, autorzy mogą dostosować opcje i zautomatyzować czynności. Mogą także określać wymagania dotyczące podpisu dla takich pozycji, jak certyfikaty i serwery znaczników czasowych. Dodatkowe informacje o dostosowywaniu podpisów za pomocą wartości zarodkowych zawiera przewodnik Digital Signature Guide (plik PDF) dostępny na stronie www.adobe.com/go/learn_acr_security_pl.

Tworzenie wyglądu podpisu opartego na certyfikacie

Aby określić wygląd podpisu cyfrowego opartego na certyfikacie, wybierz opcje w sekcji Zabezpieczenia okna dialogowego Preferencje. Na przykład, podpis odręczny może zawierać obraz, logo firmy lub zdjęcie. Można również tworzyć inne podpisy dla innych celów. Niektóre postaci podpisu mogą zawierać więcej szczegółów.

Podpis może zawierać informacje, które pomogą innym zweryfikować Twój podpis , takie jak powód podpisania, informacje kontaktowe i inne.

Konfigurowanie konta zdalnego ID

Zdalne ID to typ identyfikatora cyfrowego, który jest przechowywany na serwerze, i do którego dostęp może uzyskać subskrybent. Do uzyskania dostępu do obiegowego identyfikatora wymagane jest połączenie z Internetem oraz konto w organizacji oferującej obiegowe identyfikatory cyfrowe.

Po dodaniu obiegowego identyfikatora można go używać do podpisywania i szyfrowania. W przypadku zadań wymagających użycia zdalnego ID program automatycznie zaloguje Cię na serwer zdalnego ID (o ile nie wygasło potwierdzenie Twojej tożsamości).

Moduły i tokeny PKCS#12

Jeśli użytkownik podpisuje dokumenty, występując w różnych rolach, ewentualnie używa różnych metod zatwierdzania, może utworzyć lub zamówić kilka różnych identyfikatorów cyfrowych. Identyfikatory cyfrowe są zazwyczaj chronione hasłem. Można je przechowywać na komputerze w formacie PKCS #12. Identyfikatory cyfrowe można także przechowywać na kartach inteligentnych, tokenach sprzętowych lub w magazynie certyfikatów systemu Windows. Identyfikatory obiegowe można przechowywać na serwerze. Program Acrobat zawiera domyślny moduł obsługi podpisów, który może uzyskiwać dostęp do identyfikatorów elektronicznych z różnych lokalizacji. Zarejestruj identyfikator cyfrowy w programie Acrobat, aby był dostępny do użycia.

Przechowywanie certyfikatów na serwerach katalogów

Serwery katalogów są powszechnie używane, najczęściej w konkretnych firmach i organizacjach, jako centralne magazyny danych o tożsamościach. Serwer jest idealnym miejscem do przechowywania certyfikatów użytkowników w korporacjach wykorzystujących szyfrowanie certyfikatów. Serwery katalogów umożliwiają zlokalizowanie certyfikatów na serwerach sieciowych, w tym także na serwerach LDAP (Lightweight Directory Access Protocol). Po odszukaniu certyfikatu można dodać go do listy zaufanych tożsamości, dzięki czemu nie trzeba będzie wyszukiwać go ponownie. Magazyny zaufanych certyfikatów cyfrowych są pomocne przy szyfrowaniu danych w obrębie grup roboczych.

Więcej informacji na temat serwerów katalogowych można znaleźć w przewodniku Digital Signature Guide (PDF) dostępnym pod adresem www.adobe.com/go/learn_acr_security_pl.

Importowanie ustawień serwera katalogów (tylko w systemie Windows)

Ustawienia serwera katalogowego importuje się, wykorzystując metodologię importu/eksportu zabezpieczeń lub plik ustawień zabezpieczeń. Przed zaimportowaniem pliku ustawień zabezpieczeń z wykorzystaniem metodologii importu/eksportu należy upewnić się, że dostawca pliku jest zaufany.

Eksportowanie ustawień serwera katalogów (tylko w systemie Windows)

Pomimo że zaleca się eksportowanie ustawień zabezpieczeń, można eksportować ustawienia katalogów do postaci pliku metodologii importu/eksportu. Dzięki plikowi można skonfigurować serwer katalogów na innym komputerze.

Dodawanie znaczników czasowych do podpisów opartych na certyfikacie

Częścią podpisu może być data i godzina umieszczenia tego podpisu opartego na certyfikacie w dokumencie. Znaczniki czasowe łatwiej jest zweryfikować, kiedy są przypisane do certyfikatu zaufanej organizacji potwierdzającej znaczniki. Znacznik czasowy pozwala ustalić datę podpisania dokumentu oraz zmniejsza ryzyko złożenia nieprawidłowego podpisu. Znacznik czasowy można uzyskać od odpowiedniego dostawcy znaczników lub dostawcy identyfikatora cyfrowego użytkownika.

Znaczniki czasowe są wyświetlane w polu podpisu oraz w oknie dialogowym Właściwości podpisu. Jeśli skonfigurowano serwer znaczników czasowych, znacznik czasowy jest wyświetlany w zakładce Data/Godzina okna dialogowego Właściwości podpisu. Jeśli nie skonfigurowano serwera znacznika czasowego, pole podpisu zawiera czas lokalny komputera w momencie umieszczenia podpisu.

Konfigurowanie serwera znacznika czasowego

Do skonfigurowania serwera znaczników czasowych wymagana jest nazwa i adres URL serwera, które można uzyskać od administratora lub z pliku ustawień zabezpieczeń.

Jeśli dysponujesz plikiem ustawień zabezpieczeń, zainstaluj go, a wykonywanie dalszych instrukcji w celu skonfigurowania serwera nie będzie konieczne. Należy upewnić się, że plik ustawień zabezpieczeń pochodzi z zaufanego źródła. Nie instaluj go bez wcześniejszego sprawdzenia przez administrację systemu lub dział informatyczny.

Ustawianie domyślnego serwera znacznika czasowego

Aby móc korzystać z serwera znaczników czasowych w celu dodawania znaczników do podpisów, ustaw go jako serwer domyślny.

Serwery Adobe LiveCycle Rights Management (ALCRM)

Serwery Adobe LiveCycle Rights Management (ALCRM) umożliwiają ustalenie scentralizowanych zasad kontroli dostępu do dokumentów. Zasady są przechowywane na serwerze ALCRM. Aby z nich skorzystać, wymagany jest dostęp do serwera.

Serwery ALCRM osadzają w dokumentach informacje dotyczące dostępu użytkowników. Dlatego należy wskazać odbiorców dokumentu w zasadach ALCRM. Można też pozwolić serwerowi ALCRM na pobranie listy odbiorców z katalogów LDAP.

Serwerów ALCRM można użyć w celu określenia przyzwoleń dla odrębnych zadań związanych z dokumentami (np. otwierania, edycji i drukowania). Na serwerach ALCRM można także określić zasady audytu dokumentów.