Znajomość formatów graficznych

Program InDesign może importować pliki graficzne w wielu formatach. Warto skonsultować się z dostawcą usług, który doradzi utworzenie właściwego dokumentu dla ustalenia formatów najkorzystniejszych dla danego projektu. Można wtedy opracowywać projekt w oparciu o te właśnie formaty i związane z nimi opcje.

Poniższa tabela podaje zestawienie formatów graficznych, które najbardziej odpowiadają danym rodzajom projektowanych dokumentów:

Informacje o grafice wektorowej

Grafika wektorowa (nazywana czasami kształtami wektorowymi lub obiektami wektorowymi) to układ linii i krzywych, zdefiniowanych przez obiekty matematyczne zwane wektorami, który opisuje obraz zgodnie z jego geometrycznymi charakterystykami.

Można swobodnie przesuwać oraz przekształcać obiekty grafiki wektorowej bez ryzyka utraty szczegółów czy przejrzystości, ponieważ są one niezależne od rozdzielczości - zachowują wyraziste krawędzie przy zmianie rozmiaru, przesyłaniu do drukarki z interpreterem języka PostScript, zapisywaniu w pliku PDF lub importowaniu do aplikacji używającej grafiki wektorowej. W rezultacie, grafika wektorowa to najlepszy wybór dla prac graficznych, takich jak znaki graficzne, których trzeba będzie używać w różnych rozmiarach i na różnych nośnikach danych wyjściowych.

Przykładami grafiki wektorowej są obiekty wektorowe, które tworzy się za pomocą narzędzi rysunkowych i narzędzi kształtów w aplikacjach pakietu Adobe Creative Suite. Grafikę wektorową można przenosić z jednej aplikacji pakietu Creative Suite do innej za pomocą poleceń Kopiuj i Wklej.

Informacje o obrazach bitmapowych

Obrazy bitmapowe — o technicznej nazwie obrazy rastrowe — używają prostokątnej siatki elementów obrazu (pikseli), aby stworzyć jego odwzorowanie. Każdy piksel ma określone położenie i określony kolor. Podczas pracy z obrazami bitmapowymi edytuje się piksele, a nie obiekty czy kształty. Ponieważ przy pomocy pikseli można bardziej efektywnie odwzorować subtelne gradacje cieni i kolorów, obrazy bitmapowe są najczęściej stosowanym nośnikiem elektronicznym służącym do przedstawiania tzw. obrazów ciągłotonowych (takich jak fotografie czy obrazy cyfrowe).

Obrazy bitmapowe są zależne od rozdzielczości. Oznacza to, że reprezentują stałą liczbę pikseli. W rezultacie, obrazy bitmapowe po ich dużym powiększeniu na ekranie lub wydrukowaniu przy rozdzielczości niższej niż ta, dla której zostały utworzone mogą utracić szczegóły i mieć zniekształcone linie.

Czasami obrazy bitmapowe zajmują bardzo dużo miejsca na dysku i trzeba je kompresować, aby ograniczyć rozmiary pliku używanego w niektórych aplikacjach pakietu Creative Suite. Na przykład, można skompresować plik obrazu w oryginalnej aplikacji przed zaimportowaniem go do układu.

Wskazówki dotyczące rozdzielczości obrazów przy sporządzaniu ostatecznego materiału wyjściowego

Obrazy bitmapowe zawierają zawsze stałą liczbę pikseli, wyrażaną zwykle jako liczba pikseli na cal (ppi). Obraz o dużej rozdzielczości zawiera więcej pikseli, są one zatem mniejsze niż piksele obrazu tych samych rozmiarów wydrukowanego przy niskiej rozdzielczości. Na przykład, obraz o wymiarach 1 na 1 cal o rozdzielczości 72 ppi zawiera w sumie 5184 piksele (72 piksele wszerz na 72 piksele wzwyż, co daje 5184 pikseli). Ten sam obraz o wymiarach 1 na 1 cal przy rozdzielczości 300 ppi zawierałby w sumie 90 000 pikseli.

Gdy obrazy bitmapowe są importowane, ich rozdzielczość jest określona w pliku źródłowym. Natomiast efektom bitmapowym można przypisywać własną rozdzielczość. Aby wybrać odpowiednią rozdzielczość dla obrazu, należy zastanowić się nad miejscem jego rozmieszczenia docelowego. Poniższe wskazówki mogą pomóc w określeniu potrzebnej rozdzielczości obrazu:

Druk komercyjny wymaga obrazów o rozdzielczości od 150 do 300 ppi (lub więcej), w zależności od używanej maszyny drukarskiej (dpi) lub liniatury rastra (lpi). Przed podjęciem decyzji należy zawsze skonsultować się z drukarzem. Ponieważ druk komercyjny wymaga dużych obrazów o wysokiej rozdzielczości, które podczas pracy bardzo powoli się wyświetlają, można zastosować w układzie całości wersje o małej rozdzielczości, a następnie zastąpić je podczas druku wersjami o wysokiej rozdzielczości.

W programach Illustrator i InDesign można pracować z wersjami obrazów o niskiej rozdzielczości poprzez użycie panelu Łącza. W programie InDesign można wybrać albo Typowe, albo Szybkie wyświetlanie z menu Widok > Wydajność wyświetlania; w programie Illustrator można wybrać Widok > Szkic. Jeżeli usługodawca obsługuje standard Open Prepress Interface (OPI), to może również dostarczyć użytkownikowi obrazy o małej rozdzielczości.

Do druku na urządzeniach biurkowych potrzebne są na ogół obrazy o rozdzielczości od 72 ppi (w przypadku fotografii drukowanych na drukarce 300 ppi) do 150 ppi (w przypadku fotografii drukowanych na urządzeniach do 1000 ppi). W przypadku grafiki liniowej (obrazów 1-bitowych) należy pamiętać, że rozdzielczość grafiki musi odpowiadać rozdzielczości drukarki.

Ponieważ do publikacji w formie elektronicznej potrzebne są na ogół obrazy o wymiarach (w pikselach) pasujących do monitora, to przeważnie grafika ta nie jest szersza niż 500 pikseli i wyższa niż 400 pikseli. Pozostawia to miejsce w oknie przeglądarki na elementy sterujące albo takie elementy układu jak podpisy. Aby zobaczyć, jak obraz będzie wyglądał w typowej przeglądarce internetowej, należy utworzyć jego wersję w rozdzielczości ekranowej — 96 ppi dla obrazów do systemu Windows oraz 72 ppi dla obrazów do systemu Mac OS. Przy publikacji w Internecie, wyższa rozdzielczość może być potrzebna tylko po to, by zapewnić możliwość powiększania obrazu w dokumencie PDF w celu wyświetlenia większej liczby szczegółów albo w przypadku, gdy tworzy się dokument do druku na żądanie.