Malowanie 3D

Podczas malowania na modelu 3D można używać dowolnych narzędzi do malowania programu Photoshop — tak samo jak dla warstwy 2D. Narzędzia do zaznaczania pozwalają edytować określone obszary modelu. Program Photoshop może też sam identyfikować i podświetlać obszary z możliwością malowania. Korzystając z poleceń menu 3D, można ukryć obszary modelu, tak aby uzyskać dostęp do wewnętrznych lub ukrytych części wymagających pomalowania.

Malując bezpośrednio na modelu, można określić, na którą z map tekstur ma być nanoszona farba. Zwykle farba jest nanoszona na mapę tekstury zmiękczenia, która nadaje materiałowi modelu właściwości koloru. Malować można również na mapach tekstur, na przykład na mapie nierówności lub krycia. Pomalowanie obszaru modelu, na którym nie ma mapy tekstury danego typu, spowoduje automatyczne utworzenie odpowiedniej mapy tekstury.

W różnych sytuacjach można korzystać z różnych metod malowania. Program Photoshop udostępnia następujące metody malowania 3D:

Aktywne malowanie 3D: (Domyślne w programie Photoshop) Pociągnięcia pędzlem wykonane w widoku modelu 3D lub tekstury są odzwierciedlane w czasie rzeczywistym w drugim z tych widoków. Ta metoda malowania 3D pozwala pracować szybko i zapobiega zniekształceniom.

Malowanie projekcjami warstw: Z tej metody malowania korzystają narzędzie Gradient i filtry. Metoda malowania projekcjami warstw polega na scaleniu pomalowanej warstwy z warstwą 3D znajdującą się poniżej. Podczas scalania program Photoshop automatycznie dokonuje projekcji farby na odpowiednie tekstury docelowe.

Malowanie projekcjami: (Domyślne w programie Photoshop Extended CS6) Malowanie projekcjami służy do malowania kilku tekstur jednocześnie lub zamalowania szwu między dwiema teksturami. Jest to zwykle mniej wydajna metoda malowania i może ona spowodować wystąpienie pęknięć podczas malowania złożonych obiektów 3D.

Malowanie tekstury: Po otworzeniu tekstury 2D można nią bezpośrednio malować.

Kilka wskazówek dotyczących malowania modeli 3D

• Jeśli obszar modelu jest ukryty, można tymczasowo wyciąć obszary powierzchni zasłaniające widok. Zobacz Pokazywanie powierzchni do malowania.
• W przypadku malowania na zakrzywionych lub nierównych powierzchniach można użyć funkcji podglądu ułatwiającej dobranie obszarów do pomalowania. Zobacz Identyfikowanie obszarów z możliwością. Dla farby można ustawić kąt zaniku, sterujący ilością farby nanoszoną na powierzchnie będące pod kątem. Zobacz Ustawianie kąta zaniku farby.
• Podczas malowania szwów tekstur pojedyncze dotknięcie pędzlem jest stosowane tylko do jednej strony szwu. Aby pomalować drugą stronę, należy przesunąć środek pędzla przez szew.

• Przy próbie malowania na mapie tekstury typu, którego nie zawiera materiał, program Photoshop wyświetli monit o utworzenie mapy. Informacje o typach map zawiera rozdział Ustawienia materiałów 3D (Photoshop Extended).

Malowanie obiektu w trybie aktywnego malowania 3D

1. Otwórz model 3D w widoku modelu 3D.
2. Otwórz dokument tekstury, którą zamierzasz malować. W tym celu kliknij dwukrotnie nazwę tekstury w panelu Warstwy.
3. Wybierz polecenie Okno > Ułóż > Sąsiadująco, aby wyświetlić obok siebie widok modelu 3D i dokument tekstury.
4. Za pomocą narzędzia Pędzel pomaluj model 3D lub dokument tekstury. Pociągnięcia pędzlem zostaną automatycznie odzwierciedlone w drugim widoku.
   

Przełączanie się do trybu malowania projekcjami

1. Utwórz lub otwórz model 3D.
2. Wybierz polecenie 3D > Użyj malowania projekcjami.
3. Pomaluj model 3D.
   

Generowanie obrazu dwuwymiarowego z modelu 3D

Program Photoshop udostępnia opcję automatycznego uzyskania współrzędnych dwuwymiarowych na podstawie modelu 3D.

1. Otwórz model 3D.
2. Wybierz opcję 3D > Generuj współrzędne UV.
3. Zostanie wyświetlone ostrzeżenie Użycie funkcji Generuj współrzędne UV powoduje spłaszczenie wszystkich tekstur materiałów siatek. Kliknij przycisk OK, aby kontynuować.
4. W wyświetlonym oknie dialogowym Generuj współrzędne UV wybierz następujące opcje materiału i uzyskiwania współrzędnych:
   

Jeśli na jednej siatce istnieje szereg map, na przykład dyfuzji i wypukłości, połącz je w jedną mapę.

Przykład: Połącz dwie różne mapy dyfuzji w jedną.

Jeśli istnieje wiele siatek, każda z nich nadal będzie zawierała własną mapę. Jeśli na przykład istnieją trzy siatki z trzema mapami dyfuzji, zachowają one trzy oddzielne mapy dyfuzji.

Przy generowaniu nowych współrzędnych UV próbuje zachować wygląd i tekstury modelu 3D w takim zakresie, w jakim jest to możliwe. Jeśli ta opcja nie jest włączona, program nie zachowuje bieżących tekstur.

Wybierz żądany rozmiar generowanych odwzorowań UV (piks. x piks.). Dostępne są wartości 128, 256, 512, 1024, 2048 i 4096.

Powoduje zachowanie wzorku tekstury, ale mogą przy tym występować szwy na powierzchni modelu.

Minimalizuje liczbę szwów widocznych na modelu. Może to spowodować wyraźniejsze rozciąganie lub ściskanie tekstury (zależnie od modelu).

5. Kliknij przycisk OK.
6. Wygenerowane współrzędne UV można obejrzeć w sekcji Dyfuzja panelu Warstwy.

Wybieranie docelowego typu tekstury do malowania

Do malowania można wybrać osiem różnych typów tekstur:

1. Po otworzeniu modelu 3D wybierz polecenie 3D > Maluj na teksturze docelowej.
2. Wybierz typ tekstury do malowania.
   

Malowanie w trybie nieoświetlonym

Obiekty 3D można malować w trybie nieoświetlonym. W tym trybie wszelkie oświetlenie sceny jest ignorowane, a surowe dane tekstury odpowiedniego typu są owijane wokół obiektów 3D. Malowanie w trybie nieoświetlonym pozwala malować bez cieniowania i z zachowaniem większej dokładności kolorów.

Wykonaj następujące czynności:

1. W panelu 3D wybierz polecenie Scena.
2. W panelu Właściwości wybierz polecenie Powierzchnia.
3. Z menu podręcznego Styl wybierz polecenie Nieoświetlona tekstura.

Pokazywanie powierzchni do malowania

W przypadku złożonych modeli z wewnętrznymi lub ukrytymi obszarami można ukrywać sekcje modelu. Ułatwia to uzyskanie dostępu do powierzchni, które mają zostać pomalowane. Aby na przykład nanieść farbę na deskę rozdzielczą modelu samochodu, można tymczasowo wyciąć jego dach lub szybę przednią, a następnie powiększyć wnętrze, uzyskując dobry widok.

Ustawianie kąta zaniku farby

Podczas malowania na modelu kąt zaniku farby określa, jaka ilość farby jest nakładana na powierzchnie odchylone od widoku na wprost. Kąt zaniku jest obliczany na podstawie wektora normalnego, czyli prostej linii wychodzącej z tej części powierzchni modelu, która jest zwrócona w stronę obserwatora. W przypadku modelu kulistego, takiego jak piłka nożna, kąt zaniku na środku piłki zwróconym do Ciebie wynosi 0 stopni. Powierzchnia piłki jest zakrzywiona, przez co kąt zaniku rośnie, osiągając wartość 90 stopni na krawędziach piłki.

Identyfikowanie obszarów z możliwością malowania

Czasami nie wystarczy obejrzeć model 3D, aby upewnić się, że na konkretnych obszarach można malować. Widok modelu może nie odpowiadać dokładnie samej teksturze 2D, dlatego nakładanie farby bezpośrednio na model nie działa tak samo jak malowanie na mapie tekstury 2D. Pędzel wyglądający na mały na modelu może w rzeczywistości być o wiele większy względem tekstury. Jest to zależne od rozdzielczości tekstury i odległości od modelu w czasie nakładania farby.

Obszary nadają się do malowania, gdy umożliwiają nakładanie farby i wprowadzanie dopasowań na powierzchni modelu przy zachowaniu powtarzalności i przewidywalności uzyskiwanych efektów. Na innych obszarach może następować nadmierne lub niewystarczające próbkowanie farby, wynikające z kąta obserwacji lub odległości od powierzchni modelu.