Ustawienia domyślne obrysu obrazu

Szukaj

Ostatnia aktualizacja 25 maj 2023

Informacje o różnych rodzajach ustawień domyślnych, które umożliwiają uzyskanie dobrych rezultatów obrysowywania obrazu.

Artykuł autorki gościnnej: Moniki Gause

Monika Gause jest niezależną projektantką materiałów komunikacyjnych, autorką techniczną i nauczycielką. Mieszka w Hamburgu w Niemczech. Stałym motywem w jej karierze jest grafika wektorowa, która poprowadziła ją drogą od DTP przez multimedia i projektowanie stron internetowych do pisania artykułów. Monika przygotowywała animacje 3D dla muzeów, projektowała serwisy internetowe małych firm i tworzyła grafikę na niezliczone produkty biurowe. Jako nauczycielka i certyfikowana specjalistka na forach Adobe, uwielbia zgłębiać przepływy pracy i problemy swoich klientów i uczestników forum oraz opracowywać dla nich rozwiązania.

O rezultatach generowanych przez funkcję obrysu obrazu decyduje kilka opcji. Na początek warto skorzystać z ustawień domyślnych, które oferują rozwiązania dostosowane do różnych rodzajów pożądanych wyników. Takie ustawienia można stosować i modyfikować odpowiednio do własnych potrzeb. Nie istnieje jedno rozwiązanie, które sprawdzi się we wszystkich sytuacjach — zawsze trzeba wypróbować różne opcje i wybrać te, które są najlepsze w przypadku konkretnego typu obrazu. Ustawienia domyślne wybieraj według nazw, które odpowiadają pożądanym rezultatom: na przykład ustawienie „czarno-białe” zastosowane do kolorowego zdjęcia umożliwi obniżenie poziomu kolorów i uzyskanie zdjęcia czarno-białego.

Ustawienie domyślne Kolor automatyczny (dostępne tylko bezpośrednio na panelu Obrys obrazu) powoduje, że program Illustrator sam określa charakter obrazu źródłowego i dobiera najlepsze ustawienia. Ta opcja wykorzystuje technologie sztucznej inteligencji.

Oto kilka przykładów różnych typów obrazów:

Kreskówki

Postacie z kreskówek najlepiej ze wszystkich rodzajów obrazów dają się przetwarzać za pomocą funkcji Obrys obrazu.

Wybierz kompozycję źródłową i ustawienie domyślne Kolor automatyczny, aby przeprowadzić automatyczny obrys. Uzyskane rezultaty są często tak dobre, że nie pozostaje wiele do dopasowania.
Aby wprowadzić dodatkowe dostosowania uzyskanych rezultatów, trzeba sprawdzić, na ile dokładnie ścieżki odpowiadają materiałowi źródłowemu. Przytrzymaj przycisk Wyświetl źródło, aby tymczasowo przełączyć się na obraz źródłowy i zidentyfikować obszary wymagające poprawy. Zwróć uwagę, że rezultat obrysowywania jest zawsze przesunięty nieco w dół i w prawo. Tego zachowania nie można poprawić.
Należy również sprawdzić, ile różnych kolorów zostało utworzonych, przeglądając obszar Informacje na panelu Obrys obrazu Czy ta liczba odpowiada liczbie kolorów w obrazie źródłowym?
Następnie otwórz obszar Zaawansowane, klikając małą strzałkę po lewej stronie. Aby uzyskać bardziej precyzyjne rezultaty, przesuń suwak „Ścieżki” w prawo. Zwróć uwagę, że ścieżki mogą się wtedy stać bardziej nierówne.
Aby uzyskać ostre narożniki, przesuń suwak „Narożniki” w prawo. Za pomocą tego suwaka można określić, że preferowane są punkty narożne, nawet jeśli kąty w pliku źródłowym nie są szczególnie ostre (zwróć uwagę na fragment kości od wewnątrz po lewej).

Zauważ, że po zmianie pierwotnych opcji nazwa danej pozycji w menu „Ustawienie” zostanie zmieniona na „Niestandardowe”.
Aby pozbyć się drobnych kształtów lub kurzu wynikającego z błędów skanowania, przesuń suwak „Szum” w prawo. Za pomocą tego suwaka określa się minimalną liczbę sąsiadujących ze sobą pikseli o identycznym kolorze, które będą obrysowywane jako kształt.

Pociągnięcia pędzlem lub ołówkiem

Pociągnięcia pędzlem są trudne do wektoryzacji, ponieważ wymagają dużo detali i gładkich ścieżek.

Zacznij od ustawienia domyślnego „Czarno-białe”. Naciśnij przycisk Wyświetl źródło, aby sprawdzić wynik.
Aby dodatkowo dostosować obrys, użyj suwaka Próg, za pomocą którego można przyciemnić lub rozjaśnić rezultat. Przesunięcie tego suwaka w prawo pozwala uchwycić jaśniejsze pociągnięcia, ale powoduje utratę detali w obszarach, które są już ciemne. Ten obraz to trudny przypadek, ponieważ chcemy uzyskać zarówno delikatne czarne kreski, jak i drobne białe detale.
Użyj suwaka Szum, aby spróbować uchwycić bardziej skomplikowane detale.
Aby określić równowagę między gładkością ścieżek z dokładnością obrysu, dostosuj suwak Ścieżki.
Zaznacz pole Ignoruj biały, aby program Illustrator generował tylko czarne kształty — pozwoli to utworzyć pędzel natychmiast po rozwinięciu rezultatu.

Aby uzyskać dobre wyniki przy tego rodzaju skomplikowanej grafice monochromatycznej, spójne z nowym modułem obrysowywania obrazu, konieczne jest odnalezienie prawidłowej równowagi między dokładnością (suwak Ścieżki) a ustawieniem suwaka Szum.

Monochromatyczny szablon (Che Guevara)

Aby przetworzyć tego rodzaju grafikę automatycznie, trzeba mieć odpowiednio skorygowane zdjęcia źródłowe, na których portret jest wyizolowany z tła. Jeśli nie masz odpowiednich obrazów źródłowych, lepiej przeprowadź wektoryzację ręcznie.

Zacznij od ustawienia domyślnego „Czarno-białe”. Naciśnij przycisk Wyświetl źródło, aby sprawdzić wynik.
Dostosuj wartość Próg, aby zrównoważyć ciemne i jasne obszary.
Teraz trzeba również zmniejszyć ilość szczegółów, dostosowując suwak Szum. Jest to szczególnie ważne, jeśli tworzysz grafikę do nadruku winylowego na koszulce.
Następnie dostosuj suwak Ścieżki, aby wyregulować gładkość krzywych. Zazwyczaj celem jest jak najlepsze ich wygładzenie.
Za pomocą suwaka Narożniki można spróbować uzyskać ładniejsze krzywe, zmniejszając liczbę rogów.
Zaznacz opcję Ignoruj biel, aby generować tylko czarne kształty.

Najprawdopodobniej uzyskasz lepsze wyniki, wektoryzując taką grafikę ręcznie lub poświęcając znacznie więcej czasu na dobranie odpowiedniego oświetlenia w studiu fotograficznym i przygotowanie obrazu w programie Photoshop.

Materiały fotorealistyczne

Małe zdjęcie nie staje się skalowalne bez ograniczeń w wyniku automatycznego obrysowania. Ale jeśli nie powiększysz zbytnio grafiki, możesz nawet nie zauważyć, że to już nie jest zdjęcie. Moduł Obrys obrazu może przechwytywać setki tysięcy kolorów — w przeciwieństwie do starej funkcji Obrys aktywny, która dawała tylko 256 kolorów.

Aby uzyskać fotorealistyczne rezultaty automatycznego odwzorowania, zacznij od ustawienia domyślnego Wysoka głębia. W sekcji Informacje widać, że wygenerowany obrys zawiera tysiące kolorów.
Aby poprawić rezultaty, spróbuj uzyskać jeszcze płynniejsze przejścia między barwami, zwiększając liczbę kolorów: przesuń suwak Kolory w prawo.
Tak jak w przypadku prawie każdego obrysu, trzeba również zrównoważyć poziom szczegółów i gładkość za pomocą suwaka Ścieżki.
To ustawienie domyślne ma niską wartość szumu, dzięki czemu odwzorowuje wiele drobnych szczegółów. Zwiększenie tej wartości może spowodować, że obraz stanie się abstrakcyjny, dlatego z tą opcją należy eksperymentować ostrożnie.

Zdjęcie posteryzowane

Ten efekt przypominający Pop Art można łatwo osiągnąć za pomocą funkcji Obrys obrazu.

Zacznij od ustawienia domyślnego Niska głębia, które wektoryzuje zdjęcia, używając ograniczonej liczby kolorów.
Liczbę kolorów można jeszcze bardziej zmniejszyć za pomocą suwaka Kolory. W ten sposób określa się liczbę kolorów, które mają się znaleźć w wynikowym obrysie. W sekcji Informacje można sprawdzić, czy liczba kolorów jest zgodna z wprowadzonymi danymi.
Następnie zmniejsz dokładność obrysu, przesuwając suwak „Ścieżki” w lewo.
Zmniejsz także poziom szczegółów, zwiększając wartość Szum.
Teraz pora na zabawę: stosowanie różnych kolorów do ilustracji. Aby to zrobić, otwórz bibliotekę próbek z kolorami, które chcesz zastosować, np. wybierając ją z menu Biblioteki próbek na panelu Próbki. Biblioteka musi być otwarta.
Następnie na panelu Obrys obrazu można wybrać swoją bibliotekę z menu Paleta. Illustrator przypisuje kolory z biblioteki do oryginalnych kolorów za pomocą własnych algorytmów — nie masz na to wpływu.
Jeśli Twoja biblioteka zawiera kilka grup kolorów, możesz wybrać jedną z nich z menu Kolory.
Jeśli chcesz przypisać kolory w inny sposób, musisz rozwinąć obrys obrazu, a następnie użyć funkcji Ponownie koloruj grafikę.

Gradienty

Gradienty mogą zostać podzielone na wiele kształtów o jednolitych kolorach, więc trzeba dostosować opcje w taki sposób, aby uzyskać jeden kształt zamiast wielu. Pierwszym krokiem jest próba takiego skorygowania obrazu źródłowego w programie Photoshop, aby wyeliminować gradienty.

Zacznij od ustawienia domyślnego Automatyczny kolor.
Twoim celem jest teraz ujednolicenie możliwie wielu kolorów w gradiencie, ponieważ spowoduje to wygenerowanie gładszych ścieżek, a nakład pracy jest mniejszy, niż próba późniejszej edycji rezultatów. Spróbuj przesunąć suwak Kolory w lewo, aby zmniejszyć liczbę kolorów.
Po zakończeniu optymalizacji trzeba będzie rozwinąć obrys obrazu i zastosować gradient do uzyskanych kształtów.

Rysunki techniczne

Rysunki techniczne i wyraźne, uproszczone mapy również można automatycznie obrysowywać. Rezultaty w dużej mierze zależą od jakości obrazu źródłowego. Jeśli grubość linii w obrazie jest bardzo różna, wynik raczej nie będzie zadowalający.

Zacznij od ustawienia domyślnego Kontur.
Generuje ono obrys w zupełnie inny sposób niż inne ustawienia — śledząc nie kształty, a pociągnięcia na rysunku. Można to sprawdzić, wybierając opcję Kontury z obrazem źródłowym z menu Widok.
Aby dodatkowo dostosować rezultat, zaznacz opcję Przyciągaj krzywe do linii.
Warto też sprawdzić, czy rezultat będzie lepszy po zwiększeniu wartości Narożniki.

Optymalizacja rezultatów obrysu obrazów o niskiej rozdzielczości

Umysł ludzki jest w stanie interpretować na obrazie szczegóły, które w rzeczywistości nie istnieją — komputery są pod tym względem ograniczone. Minimalny rozmiar niezbędny do uzyskania przyzwoitego wyniku zależy od charakteru obrazu. Szkic kreskówki może mieć mniejsze wymiary niż obraz przestawiający napis.

Tak jak poprzednio, zacznij od ustawienia domyślnego Automatyczny kolor.
W tym przypadku rezultat będzie wymagać wielu korekt. Zacznij od suwaka Szum i zmniejsz jego wartość. Następnie zwiększ dokładność — odpowiada za nią suwak Ścieżki. Nie przesuwaj tego suwaka maksymalnie w prawo, bo wtedy ścieżki staną się bardzo nierówne.
Obrys nadal będzie wymagał pewnych zmian edycyjnych, które najprawdopodobniej da się wykonać tylko ręcznie. Aby się do tego przygotować, trzeba zmienić ustawienie opcji Metoda na wartość Nakładające się. Dzięki temu Illustrator utworzy kształty ułożone w stos, gdy tylko będzie to możliwe. Jeśli nie uda się ich ułożyć w stos, program przynajmniej nałoży na siebie na ich krawędzie.

Nakładające się kształty, porozsuwane po rozwinięciu obrysu obrazu (po lewej); widok konturów (po prawej)

Stykające się kształty, porozsuwane (po lewej); widok konturów (po prawej)

Obraz użyty w tym przykładzie (i wiele innych podobnych do niego) prawdopodobnie lepiej, wydajniej i skuteczniej dałoby się obrysować ręcznie.

Używanie i modyfikowanie wygenerowanych ścieżek

Jeśli chcesz edytować ścieżki po zakończeniu obrysowywania, musisz rozwinąć uzyskaną grafikę. Kliknij przycisk o nazwie Rozwiń na panelu Sterowanie lub panelu Właściwości. Uzyskasz w ten sposób ścieżki, które można dalej modyfikować. Zawsze lepiej jest zoptymalizować opcje obrysu obrazu niż później edytować ścieżki. Niekiedy edycja jest niemal niemożliwa — dotyczy to szczególnie ilustracji o wielu kolorach. W przypadku innych typów obrazów edycja może być bardzo czasochłonna.

Więcej zasobów tego rodzaju

W programie Adobe Illustrator można tworzyć znaki logo, ikony, szkice, projekty typograficzne i kaligraficzne oraz inne ilustracje wektorowe.

Pomoc dostępna szybciej i łatwiej

Nowy użytkownik?