Korzystanie z czcionek w programie InCopy

Czcionka to pełny zestaw znaków — liter, cyfr i symboli — które mają tę samą grubość, szerokość i styl, np. 10‑punktowa pogrubiona czcionka Adobe Garamond Bold.

Kroje pisma (eng. Typefaces zwane też rodzinami czcionek) to zestawy czcionek o podobnym wyglądzie i przeznaczonych do użytku obok siebie. Przykładem jest Adobe Garamond.

Styl czcionki to wariant jednej z czcionek w rodzinie. Na ogół podstawową czcionką jest czcionka Łacińska lub Zwykła (nazwy te są różne w różnych rodzinach czcionek). Oprócz tego rodzina może zawierać takie style, jak zwykła, pogrubiona, półgruba, kursywa i pogrubiona kursywa.

Typy czcionki

Podgląd czcionki można obejrzeć w menu Rodzina czcionek i Styl czcionki na panelu Typografia (oraz w innych obszarach aplikacji udostępniających wybór czcionek). Ponadto różne rodzaje czcionek są oznaczane przez specjalne ikony:

• OpenType 
• SVG OpenType
• Type 1 
• TrueType 
• Adobe Fonts 
• Multiple Master
• Kompozytowa 

Można wyłączyć funkcję podglądu lub zmienić rozmiar czcionki dla nazw lub przykładów czcionek w preferencjach Tekst.

Instalowanie czcionek

Informacje na temat instalowania i uaktywniania czcionek do użytku we wszystkich aplikacjach można znaleźć w dokumentacji systemu lub oprogramowania do zarządzania czcionkami.

Czcionki można udostępnić w programie InCopy, kopiując ich pliki do folderu Czcionki (Fonts) w folderze programu InCopy na dysku twardym. Czcionki z tego folderu są jednak dostępne tylko w programie InCopy.

Jeśli dwie lub więcej czcionek aktywnych w programie InCopy używa tej samej nazwy rodziny, ale ma różne nazwy PostScript, czcionki te będą dostępne w programie InCopy. Powielone czcionki są wymieniane w odpowiednich menu ze skróconą nazwą technologii czcionki w nawiasach. Na przykład, czcionka Helvetica TrueType ma postać „Helvetica (TT)”, czcionka Helvetica PostScript Type 1 ma postać „Helvetica (T1)”, a czcionka Helvetica OpenType ma postać „Helvetica (OTF)”. Jeżeli dwie czcionki mają taką samą nazwę postscriptową, ale jedna z nich zawiera w nazwie ciąg .dfont, to używana będzie ta druga czcionka.

Czcionki OpenType

Każda z czcionek OpenType jest zdefiniowana w pliku zgodnym zarówno z systemem Windows®, jak i Macintosh®, dzięki czemu pliki takich czcionek mogą być przenoszone między różnymi platformami systemowymi bez obaw o niepożądane podstawienia czcionek. Mogą one zawierać wiele różnych elementów, takich jak znaki kaligraficzne i ligatury ozdobne, które nie są dostępne w tworzonych obecnie czcionkach PostScript i TrueType.

Korzystając z czcionek OpenType, można automatycznie podstawiać w tekście glify alternatywne, takie jak ligatury, kapitaliki, ułamki i antykwy.

Czcionki OpenType mogą obejmować znaki z zestawu rozszerzonego, mogą też obsługiwać pewne funkcje układu — funkcje zapewniające większą kontrolę lingwistyczną i typograficzną nad tekstem. Czcionki OpenType od firmy Adobe, które obsługują języki Europy środkowej (CE), do nazwy wyświetlanej w menu czcionek aplikacji mają dołączony wyraz „Pro”. Czcionki OpenType, które nie obsługują języków europejskich, są oznaczone etykietą „Standard,” i posiadają przyrostek „Std”. Wszystkie czcionki OpenType mogą być instalowane i używane razem z czcionkami PostScript Type 1 i TrueType.

Więcej informacji o czcionkach OpenType można uzyskać pod adresem www.adobe.com/go/opentype_pl.

Stosowanie atrybutów czcionek OpenType

Stosowanie atrybutów czcionek OpenType za pomocą panelu Typografia lub w panelu sterowania

Atrybuty czcionek OpenType, takie jak ułamki czy znaki kaligraficzne, można stosować za pomocą paneli Typografia i Sterowanie.

Więcej informacji o czcionkach OpenType można uzyskać pod adresem www.adobe.com/go/opentype_pl.

Funkcje nieobsługiwane przez wybraną czcionkę są ujmowane w nawiasy kwadratowe, np. [Kaligraficzne].

Stosowanie atrybutów czcionek OpenType za pomocą menu kontekstowego

Użyj menu kontekstowego, aby zastosować atrybuty czcionek OpenType mające zastosowanie do zaznaczonego tekstu.

Atrybuty czcionek OpenType

Jeżeli w tekście są używane czcionki OpenType, to przy formatowaniu lub definiowaniu stylów można wybierać z menu panelów Sterowanie i Typografia atrybuty OpenType.

Producenci czcionki mogą dołączyć do niej dodatkowe ligatury, które nie powinny być używane we wszystkich okolicznościach. Wybranie tej opcji pozwoli na używanie ligatur niestandardowych, o ile są one obecne. Więcej informacji: Stosowanie ligatur do par liter.

Za pomocą funkcji ligatur ozdobnych można uzyskać dostęp do wielu złożonych glifów tworzących wyrazy zapisane japońską katakaną, takich jak „me-toru” i złożenia znaków kanji, na przykład „yuugenkaisha”.

Liczby oddzielone ukośnikiem (np. 1/2) są konwertowane na znak ułamka, o ile funkcja ułamków jest dostępna.

Gdy opcja ta jest dostępna, angielskie liczebniki porządkowe, takie jak 1st i 2nd, są formatowane z literami w indeksie górnym (1^st i 2^nd). Odpowiednio formatowane są także takie litery, jak a i o w hiszpańskich słowach segunda (2^a) i segundo (2^o).

Gdy opcja ta jest dostępna, można korzystać z kaligraficznych znaków zwykłych i kontekstowych, które mogą obejmować alternatywne wersaliki i alternatywne znaki na końcu wyrazu.

Gdy opcja ta jest dostępna, uaktywniane są znaki używane w tytułach pisanych wielkimi literami. W przypadku niektórych czcionek wybranie tej opcji w tekście zawierającym zarówno wielkie, jak i małe litery może spowodować niepożądane efekty.

Gdy opcja ta jest dostępna, uaktywniane są ligatury kontekstowe i alternatywne znaki łącznikowe. Są to znaki alternatywne, używane w niektórych tylko krojach czcionek, a zapewniające lepszy wygląd niektórych połączeń znakowych. Na przykład, połączenie liter „bl” w słowie „blask” sprawia, że przypominają one litery pisane odręcznie. Opcja ta jest domyślnie zaznaczona.

Jeżeli czcionka zawiera prawdziwe kapitaliki, to włączenie tej opcji spowoduje przekształcenie znaków na kapitaliki. Więcej informacji: Zmiana wielkości liter w tekście.

Zaznaczenie tej opcji powoduje, że na cyfrze 0 jest wyświetlana ukośna kreska. W przypadku niektórych czcionek (zwłaszcza zagęszczonych) trudno jest odróżnić cyfrę 0 od dużej litery O.

Niektóre czcionki OpenType zawierają alternatywne zestawy glifów, dające efekt estetyczny. Zestaw stylistyczny to grupa wariantów glifów, które można zastosować do pojedynczych znaków albo do zakresu tekstu. Jeżeli wybierze się inny zestaw stylistyczny, to użyte zostaną glify z tego zestawu, a nie domyślne glify czcionki. Jeśli glif w zestawie stylistycznym używany jest w połączeniu z innym ustawieniem OpenType, glif z indywidualnego ustawienia zastąpi glif z zestawu znaków. Glify z każdego zestawu można oglądać za pomocą panelu Glify.

W niektórych językach, np. arabskich, wygląd znaku zależy od jego położenia wewnątrz słowa. Dany znak może wyglądać inaczej, gdy stoi na początku słowa (pozycja początkowa), w środku słowa (pozycja środkowa), na końcu słowa (pozycja końcowa) lub w ogóle poza słowem (pozycja izolowana). Należy zaznaczyć znak i wybrać odpowiednią, tj. określającą format znaku, opcję Kształty pozycyjne. Zaznaczenie opcji Kształt ogólny powoduje wstawienie typowego znaku, natomiast zaznaczenie opcji Kształt automatyczny powoduje dostosowanie kształtu znaku do jego położenia wewnątrz słowa lub tekstu.

Niektóre czcionki OpenType zawierają podniesione i opuszczone glify, które są odpowiednio przeskalowane w stosunku do otaczających znaków. Jeżeli czcionka OpenType nie zawiera takich glifów niestandardowych ułamków, można skorzystać z atrybutów Liczebnik i Mianownik.

Niektóre czcionki OpenType konwertują na glify specjalne tylko podstawowe ułamki (np. 1/2 lub 1/4), nie konwertują natomiast na glify ułamkowe ułamków niestandardowych (np. 4/13 lub 99/100). W takich przypadkach można użyć do niestandardowych ułamków atrybutów Liczebnik i Mianownik.

Cyfry o pełnej wysokości mają te same szerokości. Opcja ta jest przydatna w sytuacjach, gdzie liczby muszą być równo ustawione w kolejnych wierszach, tak jak np. w tabelach.

Oferuje cyfry o różnej wysokości i szerokości. Opcja ta jest zalecana w przypadku klasycznego, eleganckiego stylu tekstu, który nie używa samych wersalików.

Oferuje cyfry o pełnej wysokości i różnych szerokościach. Opcja ta jest zalecana w przypadku tekstu, który używa samych wersalików.

Oferuje cyfry o różnej wysokości, ale takiej samej, stałej szerokości. Opcja ta jest zalecana w sytuacjach, gdy pożądany jest klasyczny wygląd cyfr typu antykwa, ale muszą się one układać w kolumny, jak np. w raporcie rocznym.

Glify cyfr używają domyślnego stylu cyfry bieżącej czcionki.

Znaki zostają zapisane zgodnie z metryką proporcjonalną czcionki.

Czcionki zawierające znaki kana zostały wyposażone w glify najodpowiedniejsze do wprowadzania tekstu w układzie poziomym i pionowym.

Jeśli czcionka zawiera styl kursywy, proporcjonalne glify łacińskie zostają zastąpione kursywą.

Stosowanie wyłącznie glifów typu OpenType

Panel Glify zawiera szereg opcji, takich jak kształty eksperckie czy formularze JIS 90, które można zastosować w zaznaczonym tekście.

Czcionki SVG OpenType

Program InCopy obsługuje czcionki SVG OpenType, takie jak czcionki kolorowe i czcionki emotikonów. Czcionki SVG OpenType zawierają wiele kolorów i gradientów w pojedynczym glifie.

Czcionki emotikonów pozwalają używać w dokumentach różnych kolorowych i graficznych znaków, zawierających na przykład emotikony, flagi, znaki uliczne, zwierzęta, osoby, jedzenie i atrakcje turystyczne. Czcionki emotikonów SVG OpenType, na przykład czcionka EmojiOne, umożliwiają tworzenie niektórych glifów kompozytowych na podstawie glifu lub kilku glifów. Program pozwala na przykład tworzyć flagi państw lub zmieniać kolory skóry w przypadku glifów przedstawiających osoby lub części ciała — takie jak dłonie czy nos.

Aby użyć czcionek SVG OpenType, wykonaj następujące czynności:

Tworzenie glifów kompozytowych

Na potrzeby tej ilustracji rozważamy czcionkę SVG OpenType emotikonów EmojiOne. Łącząc szereg znaków z czcionki SVG OpenType EmojiOne, można tworzyć glify.

Program pozwala na przykład tworzyć nowe flagi państw lub zmieniać kolory skóry pojedynczych postaci domyślnych, zwykle w kolorze , lub .

„Litery” (A, B, C, D itd.) w przypadku czcionki EmojiOne nie odpowiadają klawiszom klawiatury. Po połączeniu znaków w panelu Glify w celu utworzenia kodu ISO kraju dwa znaki tworzą flagę tego kraju. Na przykład kombinacja US tworzy flagę Stanów Zjednoczonych, GB tworzy flagę Wielkiej Brytanii, AR tworzy flagę Argentyny, a IN tworzy flagę Indii.

Domyślne znaki pojedynczych postaci, zwykle w kolorach , lub , oraz części ciała można łączyć z jednym z pięciu dostępnych kolorów skóry. Kolor skóry pierwotnej postaci domyślnej zostaje zmieniony na wybrany kolor. Takie kompozyty nie współpracują zwykle z glifami składającymi się z więcej niż jednej postaci.

Aktywny podgląd czcionki

Możesz wybrać tekst w dokumencie, aby wyświetlić podgląd czcionek w czasie rzeczywistym. Aby zobaczyć podgląd wybranego tekstu, należy najechać wskaźnikiem na nazwę na liście czcionek dostępną w panelu sterowania lub Typografia.

Podgląd ustawień stylu czcionki w czasie rzeczywistym

Aby wyświetlić podgląd stylu czcionki w czasie rzeczywistym, należy rozwinąć rodzinę czcionek w menu czcionki i najechać wskaźnikiem na styl czcionki.

Aby wyłączyć opcje podglądu, należy wykonać następujące czynności:

• Wybierz polecenie Edycja > Preferencje.
• W preferencjach tekstu usuń zaznaczenie opcji Włącz podgląd czcionek w menu.

Aby zmienić rozmiar czcionki tekstu zaznaczonego lub przykładowego i wyświetlić podgląd w czasie rzeczywistym, należy kliknąć opcję Pokaż mniejszy rozmiar tekstu przykładowego, Pokaż domyślny rozmiar tekstu przykładowego i Pokaż większy rozmiar tekstu przykładowego.

Porządkowanie, wyszukiwanie i filtrowanie czcionek

Możesz w szybki sposób wyszukiwać czcionki, których często używasz, oznaczając rodziny czcionek gwiazdką jako ulubione lub wybierając z listy ostatnio używanych czcionek, znajdującej się na szczycie listy czcionek. Ostatnio używane czcionki i czcionki oznaczone gwiazdką są zachowywane pomiędzy sesjami programu InCopy.

Podczas wyszukiwania czcionek można ograniczyć wyniki, filtrując według klasyfikacji, na przykład czcionek szeryfowych, bezszeryfowych lub odręcznych. Można też wybrać, czy wyszukiwanie ma dotyczyć czcionek zainstalowanych na komputerze czy aktywowanych czcionek z biblioteki Adobe Fonts.

Można także wyszukiwać czcionki na podstawie podobieństwa wizualnego (). Czcionki przypominające wyglądem wyszukiwaną czcionkę umieszczane są na górze listy wyników wyszukiwania. Na pasku stanu w menu czcionek wyświetlane są informacje na temat zastosowanych filtrów.

Narzędzia do wyszukiwania czcionek

Listę czcionek można filtrować według klasyfikacji, na przykład szeryfowe, skryptowe i odręczne.

Wyświetla tylko czcionki oznaczone gwiazdkami jako ulubione.

Pokaż czcionki ostatnio dodane do listy czcionek.

Pokaż na liście czcionek tylko aktywowane czcionki z biblioteki Adobe Fonts.

Aktywacja większej liczby czcionek

Wewnątrz programu InCopy możesz przeglądać tysiące czcionek od setek dostawców, błyskawicznie je aktywować i używać ich w dokumencie. Aktywowane czcionki są dostępne do użytku we wszystkich aplikacjach Creative Cloud.

Aby uzyskać więcej informacji na temat usługi Adobe Fonts, odwiedź witrynę fonts.adobe.com.

Stosowanie czcionek do tekstu

Określając czcionkę, można wybrać niezależnie rodzinę czcionek i styl czcionki. Po zmianie jednej rodziny czcionki na inną program InCopy stara się dopasować bieżący styl do stylu dostępnego w nowej rodzinie czcionek. Na przykład, przy zmianie rodziny z Arial na Times, styl Arial Bold zostałby zamieniony na Times Bold.

Gdy nadaje się tekstowi styl pogrubienia lub kursywy, program InCopy stosuje krój podany przez czcionkę. W większości przypadków zgodnie z oczekiwaniami stosowana jest konkretna wersja pogrubienia lub kursywy. Niektóre czcionki mogą jednak stosować warianty pogrubione lub w kursywie, które nie są wyraźnie opisane jako pogrubienie lub kursywa. Niektórzy producenci czcionek określają na przykład, że przy nadawaniu czcionce atrybutu pogrubienia stosowany jest wariant półgruby.

Określanie rozmiaru kroju pisma

Domyślnie rozmiar kroju pisma mierzony jest w punktach (1 punkt wynosi 1/72 cala). Można podać dowolny rozmiar czcionki od 0,1 do 1296 punktów, w skokach co 0,001 punktu.

Więcej informacji o czcionkach OpenType można uzyskać pod adresem www.adobe.com/go/opentype_pl.

Wybiera jednostki dla ustawień atrybutów czcionki.

Korzystanie z ochrony brakujących glifów

Domyślnie program InCopy zapobiega wpisywaniu znaków nieobsługiwanych przez bieżącą czcionkę lub stosowaniu czcionki do zaznaczonego tekstu, jeśli czcionka ta nie zawiera jednego lub kilku z wybranych glifów. Można jednak zrezygnować z tej opcji, wyłączając ustawienia preferencji.

Praca z brakującymi czcionkami

Po otwarciu lub umieszczeniu dokumentów zawierających czcionki niezainstalowane w danym systemie pojawia się komunikat ostrzegawczy, wymieniający brakujące czcionki. Po zaznaczeniu tekstu używającego brakującej czcionki panel Typografia lub panel Sterowanie wskazuje, że czcionki tej nie znaleziono, wyświetlając ją w nawiasach w menu stylu czcionki.

Program InCopy zastępuje brakujące czcionki innymi czcionkami, które są dostępne. W takiej sytuacji można zaznaczyć tekst i zastosować dowolną inną dostępną czcionkę. Brakujące czcionki, które zostały zastąpione substytutami, będą się pojawiały na górze menu Tekst > Czcionka w sekcji oznaczonej jako „Brakujące czcionki”. Domyślnie tekst sformatowany z użyciem brakującej czcionki zostanie wyróżniony na różowo.

Jeżeli zainstalowana jest czcionka TrueType, a dokument zawiera czcionkę Type 1 (T1) (czyli pewną wersję czcionki TrueType), to program oznacza tę czcionkę jako brakującą.

Aby odnaleźć i zmienić brakujące czcionki, można wybrać polecenie Tekst > Znajdź czcionkę. Jeśli brakująca czcionka jest częścią stylu, to można zmienić definicję stylu, a tym samym uaktualnić czcionkę w danym stylu.

Wyświetlane w programie InCopy okno dialogowe brakujących czcionek informuje, czy usługa Adobe Fonts w aplikacji Creative Cloud jest włączona. Jeśli funkcja ta jest wyłączona, użytkownik może także wybrać opcję włączenia Adobe Fonts, która jest dostępna w oknie dialogowym brakujących czcionek.

Udostępnianie brakujących czcionek

Wyróżnianie podstawionych czcionek w dokumencie

Gdy w preferencjach zaznaczona jest opcja Podmienione czcionki, tekst sformatowany z użyciem brakującej czcionki jest wyróżniony na różowo. Pozwala to szybko odszukać taki tekst.

Czcionki zainstalowane w dokumentach

Czcionki w folderze Czcionki dokumentu, które znajdują się w tym samym miejscu co dokument programu InCopy, są tymczasowo instalowane po jego otworzeniu. Polecenie Pakiet może wygenerować folder Czcionki dokumentu, jeśli użytkownik chce udostępnić swój dokument lub przenieść go do innego komputera.

Czcionki w folderze Document Fonts różnią się od czcionek dostępnych z poziomu standardowej lokalizacji czcionek systemu operacyjnego. Są one instalowane w momencie otwierania dokumentu i zastępują każdą czcionkę o tej samej nazwie postscriptowej. Zastępują one jednak tylko czcionki w danym dokumencie. Czcionki zainstalowane przez jeden dokument nie są dostępne dla innych dokumentów. Gdy zamykasz dany dokument, zainstalowane dla niego czcionki zostają odinstalowane. Czcionki zainstalowane w dokumentach wymienione są w podmenu menu Czcionka.

Niektóre czcionki Type1 nie są dostępne w dokumencie. Ponadto czcionki systemu Mac OS nie są dostępne, gdy program InCopy pracuje w systemie Windows.

Film przedstawiający użycie czcionek zainstalowanych w dokumentach można obejrzeć na stronie http://tv.adobe.com/go/4955_pl/.

Czcionki Multiple Master

Czcionki Multiple Master  to czcionki Type 1, które można dostosowywać. Ich cechy kroju są opisywane za pomocą zmiennych osi projektowych, takich jak grubość, szerokość, styl i wielkość optyczna.

Niektóre czcionki Multiple Master zawierają oś rozmiaru optycznego, która pozwala na zastosowanie czcionki specjalnie zaprojektowanej pod kątem optymalnej czytelności przy danym rozmiarze. Na ogół rozmiar optyczny mniejszych czcionek, np. 10-punktowych, projektowany jest z grubszymi szeryfami i kreskami, szerszymi znakami, mniejszym kontrastem między liniami cienkimi a grubymi, większą wysokością pola znaku i luźniejszymi odstępami między literami niż w przypadku rozmiaru optycznego większych czcionek, np. 72-punktowych.