Projektowanie ramek i stron

Aby uzyskać więcej informacji i instrukcje, skorzystaj z poniższych łączy.

Program InDesign umożliwia wykorzystanie obiektów narysowanych w dokumencie jako ścieżek lub ramek. Ścieżki to grafika wektorowa, podobna do tej, którą tworzy się w programach do rysowania, takich jak Adobe Illustrator®. Ramki są obiektami analogicznymi do ścieżek z jedną różnicą — mogą one pełnić rolę kontenera dla tekstu lub innych obiektów. Ramka może także funkcjonować jako element zastępczy, czyli kontener bez zawartości. Jako kontenery i elementy zastępcze ramki stanowią podstawowe elementy konstrukcyjne układu dokumentu.

Zarówno ścieżki, jak i ramki rysuje się za pomocą narzędzi dostępnych w Przyborniku. Ramki można także tworzyć przez umieszczanie (importowanie) lub wklejanie zawartości na ścieżkach.

Ponieważ ramka jest po prostu odmianą ścieżki pełniącą rolę kontenera, można na niej przeprowadzać takie same operacje, jak na ścieżce, np. dodawać kolor lub gradient do wypełnienia lub obrysu, albo edytować jej kształt za pomocą narzędzia Pióro. W dowolnym momencie możesz również użyć ramki jako ścieżki lub ścieżki jako ramki. Ta elastyczność ułatwia modyfikowanie projektu i zapewnia szeroki wybór możliwości.

Ramki mogą zawierać tekst lub grafikę. Ramka tekstowa wyznacza obszar, który zostanie wypełniony przez tekst, oraz sposób, w jaki tekst będzie przepływał przez układ. Ramki tekstowe można rozpoznać po portach tekstowych w górnym lewym i dolnym prawym rogu.

Siatka ramki jest ramką tekstową z podstawową siatką, która określa wielkość znaków i odstępy między nimi w dołączonej ramce.

Ramka graficzna może pełnić rolę obramowania i tła, a także kadrować lub maskować grafikę. Ramka pełniąca rolę pustego elementu zastępczego wyświetla w środku skrzyżowane linie.

Jeżeli nie widać skrzyżowanych linii wewnątrz pustej ramki graficznej, to prawdopodobnie wyłączono wyświetlanie krawędzi ramki.

Wyświetlanie lub ukrywanie krawędzi ramek

W przeciwieństwie do ścieżek, nie występujące w druku obrysy (kontury) ramek są domyślnie widoczne, nawet wtedy, gdy ramki nie są zaznaczone. Jeżeli okno dokumentu zawiera zbyt wiele obiektów, można użyć polecenia Pokaż/Ukryj krawędzie ramek, aby uprościć wyświetlanie, ukrywając krawędzie ramek. Spowoduje to także ukrycie skrzyżowanych linii w zastępczej ramce graficznej. Ustawienia wyświetlania krawędzi ramki nie mają wpływu na wyświetlanie portów tekstu w ramkach tekstowych.

Używanie ramek zastępczych podczas projektowania stron

Gdy ostateczne wersje tekstu i grafiki są dostępne, można je po prostu dodać do dokumentu. Program InDesign automatycznie tworzy ramki podczas importowania (chyba, że importuje się tekst lub grafikę bezpośrednio do istniejących ramek). Jeżeli jednak nie ma jeszcze tej zawartości, albo użytkownik chce utworzyć schematyczny projekt przed dodaniem tekstu i grafiki, można użyć ramek jako elementów zastępczych.

Na przykład, można zastosować jedną z następujących strategii:

• Narysuj ramki tekstowe za pomocą narzędzia Tekst oraz ramki graficzne za pomocą narzędzi do rysowania. Powiąż puste ramki tekstowe ze sobą, tak aby importowanie ostatecznej wersji tekstu stanowiło tylko jeden krok.

• Narysuj puste kształty za pomocą narzędzi do rysowania. Gdy można już będzie przystąpić do definiowania obszarów na tekst i grafikę, zmień definicję ramek zastępczych na kontenery tekstu lub grafiki.

• Ustaw opcje dopasowywania ramki dla ramki zastępczej, tak aby po umieszczeniu obrazu w ramce był on odpowiednio kadrowany.

Zmiana zastosowania ścieżek lub ramek

• Aby użyć ścieżki lub ramki tekstowej jako zastępczej ramki graficznej, zaznacz ścieżkę lub pustą ramkę tekstową, a następnie wybierz polecenie Obiekt > Zawartość > Grafika.
• Aby użyć ścieżki lub ramki graficznej jako zastępczej ramki tekstowej, zaznacz ścieżkę lub pustą ramkę graficzną, a następnie wybierz polecenie Obiekt > Zawartość > Tekst.
• Aby użyć ramki tekstowej lub graficznej tylko jako ścieżki, zaznacz pustą ramkę, a następnie wybierz polecenie Obiekt > Zawartość > Nieokreślona.

Informacje o automatycznym dopasowaniu układu

Jeżeli użyje się okna Ustawienia dokumentu lub Marginesy i łamy w celu zmiany ustawień istniejącego układu, np. zmodyfikowania szerokości łamów lub orientacji strony, to poukładanie obiektów zgodnie z nowym układem może wymagać wiele czasu i wysiłku. Funkcja Dopasowanie układu może zautomatyzować znaczną część tej pracy. Na przykład, można szybko przeformatować poziomy, czterołamowy dokument zaprojektowany na stronę A4 na pionowy, dwułamowy format US Legal. Funkcja Dopasowanie układu przesuwa i skaluje ramki tekstowe i graficzne w zależności od potrzeb, na podstawie nowych względnych pozycji linii łamów, marginesów i krawędzi strony.

Funkcja Dopasowanie układu daje przewidywalne wyniki w sytuacjach, gdy układ jest ściśle oparty na strukturze marginesów, łamów i linii miarki, w której obiekty są przyciągane do linii pomocniczych. W przypadkach, gdy obiekty nie trzymają się marginesów, łamów i linii pomocniczych, albo gdy na stronie istnieje natłok linii miarki i łamów, wyniki są mniej przewidywalne. Siatka dokumentu i siatka linii bazowych nie mają wpływu na dopasowanie układu.

Reguły te można modyfikować w oknie dialogowym Dopasowanie układu. Funkcja Dopasowanie układu stara się przybliżyć proporcje nowego układu do starego w następujący sposób:

• Dodając lub usuwając linie łamów, jeżeli nowy układ wymaga innej liczby łamów.

• Przesuwając linie pomocnicze miarki, aby zachować proporcjonalne odległości między krawędziami strony, marginesami i liniami łamów.

• Przesuwając obiekty już wyrównane do linii marginesu, łamu, spadu/informacji o pracy, miarki lub do dowolnych dwóch linii pomocniczych prostopadłych względem siebie tak, aby obiekt został wyrównany do tych linii, jeżeli przesuną się one podczas dopasowywania układu. Przesunięte zostaną także obiekty wyrównane do którejkolwiek krawędzi strony i do krawędzi prostopadłych względem siebie.

• Proporcjonalnie zmieniając rozmiary obiektów już wyrównanych do dwóch równoległych linii marginesu, łamu, spadu/informacji o pracy, miarki lub do linii pomocniczych po trzech stronach obiektu tak, aby obiekt ten pozostał wyrównany do tych linii, jeżeli przesuną się one podczas dopasowywania układu. Przesunięte zostaną także obiekty wyrównane do dwóch równoległych krawędzi strony i do krawędzi po trzech stronach obiektu.

• Zachowując względne pozycje obiektów zakotwiczonych w tekście, zgodnie z ustawieniami w oknie dialogowym Opcje obiektu zakotwiczonego.

• Przesuwając obiekty, aby utrzymać je w tej samej względnej pozycji na stronie, jeżeli rozmiar strony uległ zmianie.

Ustawianie opcji dopasowania układu

Należy pamiętać, że zmiana opcji w oknie dialogowym Dopasowanie układu nie powoduje bezpośredniej modyfikacji jakichkolwiek elementów dokumentu. Dopasowanie układu uaktywnia się dopiero w wyniku wprowadzenia zmian w rozmiarze strony bądź jej orientacji, ustawieniach łamów lub marginesów, albo też w wyniku zastosowania nowego wzorca. Aby przywrócić poprzedni stan układu, należy cofnąć czynność, która uaktywniła dopasowanie układu.

Opcje dopasowania układu

Zaznacz tę opcję, jeśli po każdej zmianie rozmiaru lub orientacji strony, marginesów lub łamów uaktywniane było automatyczne dopasowanie układu.

Wpisz wartość określającą, jak blisko obiekt musi być do najbliższej linii marginesu lub łamu albo do krawędzi strony, aby był do nich przyciągany podczas dopasowywania układu.

Zaznacz tę opcję, aby funkcja Dopasowanie układu skalowała grafikę, ramki i grupy. Gdy opcja ta nie jest zaznaczona, grafika i grupy mogą być przesuwane podczas dopasowywania układu, ale nie mogą być skalowane.

Zaznacz tę opcję, jeżeli funkcja Dopasowanie układu ma zmieniać rozmieszczenie linii pomocniczych miarki.

Zaznacz tę opcję, jeżeli linie pomocnicze miarki nie są umieszczone odpowiednio do dopasowywania układu. Obiekty będą nadal wyrównywane do linii łamów i marginesów oraz do krawędzi strony.

Zaznacz tę opcję, jeżeli funkcja Dopasowanie układu ma zmieniać położenie obiektów zablokowanych indywidualnie lub umieszczonych na zablokowanej warstwie.