Importowanie plików z innych aplikacji

Wybór metody importowania grafiki programu Illustrator zależy od stopnia edycji wymaganej po zaimportowaniu. Grafikę programu Illustrator można importować do programu InDesign w formacie źródłowym (.ai).

Dostosowywanie widoczności warstw w programie InDesign

Zaimportuj grafikę za pomocą opcji Umieść. Aby edytować grafikę, otwórz ją w programie Illustrator i wybierz polecenie Edycja > Edytuj oryginał.

Na przykład przygotowując publikację w wielu językach, można utworzyć jedną ilustrację, która będzie zawierała tekst w poszczególnych językach na osobnych warstwach. W programie InDesign można przekształcać ilustrację jako pojedynczy obiekt, ale nie można edytować w niej ścieżek, obiektów ani tekstu.

Edycja obiektów i ścieżek w programie InDesign

Skopiuj kompozycję z programu Illustrator i wklej ją do dokumentu programu InDesign.

Czasopismo może na przykład wykorzystywać w każdym numerze te same elementy układu, ale co miesiąc zmieniać ich kolor. Wklejając grafikę do programu InDesign, można zmienić kolor, ścieżkę i przezroczystość obiektów. Służą do tego celu specjalnie zaprojektowane narzędzia programu InDesign.

Importowanie grafiki programu Illustrator z wieloma obszarami roboczymi

Podczas importowania grafiki programu Illustrator z wieloma obszarami roboczymi można skorzystać z Opcji importu, aby sprecyzować, która przestrzeń lub „strona” ma być zaimportowana.

Tworzenie wielowarstwowego pliku PDF w programie Adobe Illustrator

Program Illustrator umożliwia zapisanie rysunku w wielowarstwowym pliku PDF, co pozwala na sterowanie widocznością warstw w programie InDesign. Dostosowywanie widoczności warstw w programie InDesign umożliwia zmianę ilustracji w zależności od kontekstu. Zamiast tworzyć wiele wersji tej samej ilustracji, np. do publikacji w wielu językach, można umieścić ten sam obraz w potrzebnym miejscu, a potem odpowiednio zmieniać widoczność warstw.

Plik PDF można przekształcać jak pojedynczy obiekt (np. obracać go i zmieniać jego rozmiar), ale nie można edytować ścieżek, obiektów i tekstu wchodzących w skład ilustracji.

Podczas umieszczania pliku programu Illustrator zawierającego kilka obszarów roboczych możesz określić, który z nich ma być użyty, podobnie jak w przypadku umieszczania kilkustronicowych plików PDF.

 Aby zachować możliwość modyfikowania warstw w programie InDesign, nie należy ich umieszczać w zestawach warstw zagnieżdżonych.

Wklejanie grafiki programu Illustrator do programu InDesign

W przypadku wklejenia do dokumentu InDesign grafiki skopiowanej z programu Illustrator przyjmie ona postać zbioru obiektów, które można edytować. Na przykład, jeżeli skopiuje się z programu Illustrator rysunek piłki złożonej z osobno utworzonych segmentów, to segmenty te zostaną wklejone do programu InDesign jako grupa. Grafikę taką będzie można wówczas rozgrupować i edytować za pomocą narzędzi programu InDesign. Nie można zmienić widoczności warstw w obrębie ilustracji.

 Przed wklejeniem grafiki należy sprawdzić, czy w programie Illustrator skonfigurowanie kopiowania zawartości w formacie AICB (zobacz pomoc programu Illustrator). W programie InDesign natomiast należy upewnić się, że w obszarze preferencji Obsługi schowka nie jest zaznaczona opcja Preferuj PDF przy wklejaniu. Jeżeli opcje te nie są ustawione prawidłowo, edycja grafiki wykonanej w programie Illustrator nie będzie możliwa w programie InDesign.

Zagadnienia związane z wklejaniem lub przeciąganiem kompozycji z programu Illustrator do programu InDesign

Importowanie plików programu Adobe Photoshop (.PSD)

Grafikę utworzoną w programie Adobe Photoshop i jego nowszych wersjach można umieścić bezpośrednio w układzie programu InDesign.

Importowanie stron dokumentu PDF

Korzystając z polecenia Umieść możesz określić, które strony chcesz zaimportować z klikustronicowego pliku PDF lub pliku programu Illustrator zawierającego kilka obszarów roboczych. Możesz umieścić pojedynczą stronę, przedział stron lub wszystkie strony. Wielostronicowe pliki PDF umożliwiają zawarcie ilustracji przeznaczonych do danej publikacji w jednym pliku.

Opcje zakresu stron pojawiają się, jeśli w oknie dialogowym Umieść zaznaczona została opcja Pokaż opcje importu. Zobacz Opcje importu plików programów Acrobat (.pdf) i Illustrator (.ai). Okno dialogowe zawiera podgląd, można więc obejrzeć miniaturki stron przed ich umieszczeniem. Jeśli umieścisz wiele stron, program InDesign wczytuje ikonę graficzną informacjami o następnej stronie, co pozwala umieszczać strony jedna po drugiej. Podczas umieszczania pliku PDF program InDesign nie importuje filmów, dźwięku, łączy oraz przycisków.

Porównanie rozdzielczości ekranowej i rozdzielczości druku w umieszczonych stronach PDF

Umieszczona strona PDF wyświetlana jest z najlepszą rozdzielczością możliwą przy danej skali i rozdzielczości ekranu. Przy wydruku na urządzeniu postscriptowym umieszczona strona PDF jest zawsze drukowana w rozdzielczości typowej dla urządzenia. Przy wydruku na drukarce nie wykorzystującej języka PostScript, umieszczona strona PDF drukowana jest z tą samą rozdzielczością, co pozostałe obiekty InDesign w danym dokumencie. Na przykład obiekty wektorowe (narysowane) będą drukowane z tą samą rozdzielczością, co inne obiekty wektorowe w dokumencie. Obrazy rastrowe będą drukowane z najlepszą możliwą rozdzielczością obsługiwaną przez umieszczony plik PDF.

Łącza do umieszczonych plików PDF

Umieszczona strona PDF pojawia się w dokumencie InDesign jako podgląd ekranowy, połączony z konkretną stroną w oryginalnym pliku PDF. Po umieszczeniu strony PDF można usunąć łącza, wykonując jedną z poniżej podanych czynności:

• Jeżeli oryginał pliku PDF umieszczonego w dokumencie programu InDesign zostanie zabezpieczony hasłem, to po aktualizacji łącza program zażąda wprowadzenia hasła.

• Jeżeli usunie się strony w oryginalnym pliku PDF i zaktualizuje łącze, to umieszczona strona PDF zostanie zastąpiona inną stroną, która ma teraz ten sam numer w pliku PDF.

• Jeżeli zmieni się kolejność stron w oryginalnym pliku PDF i uaktualni łącze, umieszczona strona PDF może nie odpowiadać oczekiwaniom. W takim przypadku należy stronę tę umieścić ponownie.

Kolor w umieszczonych stronach PDF

Program InDesign zachowuje kolory osadzone na stronach PDF, nawet jeżeli pochodzą one z bibliotek, które nie są w nim zainstalowane (jak na przykład biblioteka PANTONE). Ponadto zachowane zostaną wszystkie zalewki kolorów zawarte w umieszczonej stronie PDF.

Gdy włączony jest system zarządzania kolorem, InDesign wyświetla umieszczony plik PDF używając osadzonego w nim profilu ICC albo wyjściowego profilu konwersji (tylko dla PDF/X). Jeżeli system zarządzania kolorem jest wyłączony, albo jeżeli umieszcza się plik PDF, który nie zawiera ani profilu ICC ani wyjściowego profilu konwersji, kolory w umieszczanym pliku są kalibrowane na podstawie profilu kolorów dokumentu InDesign.

Podczas eksportowania lub drukowania dokumentu można zachować profil ICC osadzony w umieszczonym pliku PDF, albo też zastąpić go profilem dokumentu. Wyjściowe profile konwersji, dołączane do eksportowanego pliku PDF/X, są używane przy wyświetlaniu. Nie mają one zastosowania przy drukowaniu dokumentu ani nie są dołączane przy eksportowaniu do jakiegokolwiek innego formatu.

Ustawienia zabezpieczeń w umieszczonych stronach PDF

Ponieważ umieszczona strona PDF jest połączona z oryginalnym plikiem, dotyczą jej także ustawienia zabezpieczeń tego pliku. W przypadku zmiany ustawień zabezpieczeń w oryginalnym pliku PDF, po uaktualnieniu łączy zostaną one uaktualnione także w umieszczonej stronie PDF.

Jeżeli podczas umieszczania strony PDF wprowadzi się poprawnie wymagane hasło główne, można przesłonić wszystkie ograniczenia w tym pliku. Pozwala to na prawidłowe wyeksportowanie umieszczonej strony PDF.

Importowanie stron programu InDesign (.indd)

Korzystając z polecenia Umieść, można importować strony z jednego dokumentu programu InDesign do innego. Można także umieścić pojedynczą stronę, określony zakres stron lub wszystkie strony z pliku PDF. Strony importowane są jako obiekty (w podobny sposób, w jaki importowany są pliki PDF).

Dodaj do dokumentu strony, na których będzie można umieścić strony importowane. Po wybraniu polecenia z menu Plik > Umieść i zaznaczeniu pliku INDD można wybrać polecenie Pokaż opcje importu i wskazać strony do zaimportowania, określić widoczność warstw oraz sposób kadrowania importowanych stron. Okno Podgląd ma funkcję przewijania, ułatwiającą oglądanie miniaturek stron. Zaznaczone strony są ładowane do ikony graficznej. Jeśli umieścisz wiele stron, program InDesign wczytuje ikonę graficzną z następną stroną, co pozwala umieszczać strony jedna po drugiej.

 Panel Łącza wyświetla nazwy wszystkich zaimportowanych stron. Jeśli zaimportowana strona zawiera grafikę lub zaimportowano na nią inne elementy, to nazwy tych elementów też są wyświetlane na panelu Łącza. Nazwy dodatkowych zaimportowanych elementów wyszczególnione są na liście pod rozwijanym trójkątem na panelu Łącza, aby można było odróżnić je od zaimportowanych stron.

Program InDesign obsługuje wiele formatów graficznych, w tym formaty bitmapowe, takie jak TIFF, GIF, JPEG i BMP oraz formaty wektorowe, takie jak EPS. Inne obsługiwane formaty to DCS, PICT, WMF, EMF, PCX, PNG oraz Scitex CT (.sct). Plik SWF można zaimportować jako plik filmowy.

Pliki TIFF (.tif)

TIFF to elastyczny format obrazów bitmapowych, obsługiwany przez praktycznie wszystkie programy graficzne i aplikacje DTP. Również prawie wszystkie skanery biurkowe potrafią sporządzać obrazy TIFF.

Format TIFF obsługuje tryby CMYK, RGB, Lab, skalę szarości, kolory indeksowane oraz obrazy bitmapowe, a także kanały kolorów dodatkowych i kanały alfa. Podczas umieszczania pliku TIFF można wybrać kanał alfa. Kanały kolorów dodatkowych pojawiają się w programie InDesign jako kolory dodatkowe na panelu Próbki.

W programie do edycji obrazów, takim jak Photoshop, można utworzyć ścieżkę przycinającą, która pozwoli na wprowadzenie przezroczystego tła dla obrazu TIFF. Program InDesign obsługuje ścieżki przycinające zapisane w obrazach TIFF oraz rozpoznaje zaszyfrowane komentarze OPI.

Pliki Graphics Interchange Format (.gif)

Plik Graphics Interchange Format (GIF) stanowi standard wyświetlania grafiki na stronach WWW i w innych usługach sieciowych. Ponieważ format ten dokonuje kompresji danych bez utraty szczegółów, jego metoda kompresji nazywana jest bezstratną. Kompresja taka dobrze nadaje się do grafiki o ograniczonej liczbie jednolitych kolorów, takiej jak logotypy i wykresy; format GIF nie może jednak wyświetlać więcej niż 256 kolorów. Dlatego też lepiej nie stosować go do wyświetlania fotografii w Internecie, korzystając w tym celu raczej z formatu JPEG. Nie jest on również zalecany do druku komercyjnego. Jeżeli zaimportowany plik GIF zawiera przezroczystość, grafika prześwituje tylko w tych miejscach, gdzie tło jest przezroczyste.

Pliki JPEG (.jpg)

Format Joint Photographic Experts Group (JPEG) jest powszechnie stosowany do wyświetlania fotografii i innych obrazów z płynnymi przejściami tonalnymi w plikach HTML w sieci WWW i innych mediach sieciowych. Pliki JPEG obsługują tryby koloru CMYK, RGB i skalę szarości. W przeciwieństwie do plików GIF, format JPEG zachowuje wszystkie informacje o kolorach RGB obrazu.

Format JPEG używa schematu kompresji stratnej o zmiennych parametrach, skutecznie zmniejszającego rozmiar pliku przez wyszukiwanie i usuwanie dodatkowych danych, które nie są niezbędne do wyświetlenia obrazu. Wyższy poziom kompresji oznacza niższą jakość obrazu; niższy poziom kompresji daje obraz o lepszej jakości, ale zwiększa również rozmiar pliku. W większości przypadków w wyniku skompresowania obrazu za pomocą opcji maksymalnej jakości powstaje kompozycja nie do odróżnienia od oryginału. Po otwarciu plik JPEG jest automatycznie dekompresowany.

 Kodowanie JPEG, które można przeprowadzić na pliku EPS lub DCS w aplikacji do edycji obrazów, takiej jak Adobe Photoshop, nie prowadzi do utworzenia obrazu JPEG. Zachodzi tu jedynie kompresowanie pliku za pomocą opisanej powyżej kompresji JPEG.

Format JPEG dobrze nadaje się do fotografii, lecz obrazy o jednolitych kolorach (zawierające duże obszary w jednym kolorze) na ogół tracą ostrość. Program InDesign rozpoznaje i obsługuje ścieżki przycinające w plikach JPEG tworzonych w programie Photoshop. Format JPEG może być używany zarówno do dokumentów publikowanych w Internecie, jak i drukowanych. We współpracy z przygotowalnią należy ustalić sposób zachowania jakości obrazu JPEG w druku.

Pliki bitmapowe (.bmp)

BMP to standardowy format grafiki bitmapowej systemu Windows, czytelny dla komputerów zgodnych z systemem DOS i Windows. Jednakże pliki BMP nie obsługują modelu CMYK, a ich obsługa koloru ograniczona jest do 1, 4, 8 lub 24 bitów. Nie jest to dobry format do druku komercyjnego ani publikacji w Internecie; a ponadto nie jest obsługiwany przez niektóre przeglądarki internetowe. Grafika BMP zapewnia dopuszczalną jakość w druku na drukarkach o niskiej rozdzielczości lub nie wykorzystujących języka PostScript.

Pliki Encapsulated PostScript (.eps)

Format Encapsulated PostScript (EPS) używany jest do przenoszenia grafiki w języku PostScript między różnymi aplikacjami. Na ogół pliki EPS zawierają pojedyncze ilustracje lub tabele, które są umieszczane w układzie, ale mogą zawierać także całą stronę.

Ponieważ pliki EPS oparte są na języku PostScript, mogą zawierać tekst, grafikę wektorową i rastrową. Jako że PostScript nie może być zazwyczaj wyświetlany na ekranie, InDesign tworzy podgląd bitmapowy pliku EPS. Program InDesign rozpoznaje ścieżki przycinające w plikach EPS utworzonych w programie Photoshop.

Podczas importowania pliku EPS zawarte w nim kolory dodatkowe są umieszczane na panelu Próbki programu InDesign. Format EPS zapewnia rozdzielczość, precyzję i kolory o jakości odpowiedniej dla przygotowalni. Format ten zawiera wszystkie dane koloru i obrazu niezbędne do rozbarwienia obrazów DCS osadzonych w grafice EPS. Plik EPS nie jest najlepszym rozwiązaniem dla publikacji HTML, lecz za to sprawdza się w przypadku publikacji internetowych w plikach PDF.

Pliki EPS mogą zawierać komentarze Open Prepress Interface (OPI), które pozwalają na wykorzystanie szybkich, zastępczych wersji obrazu w niskiej rozdzielczości (prewek) służących do układania go na stronie. Przy ostatecznym wydruku program InDesign lub przygotowalnia mogą automatycznie zastąpić prewki wersjami o wysokiej rozdzielczości.

Pliki Desktop Color Separations (.dcs)

Format Desktop Color Separations (DCS), opracowany przez firmę Quark, jest odmianą standardowego formatu EPS. Format DCS 2.0 obsługuje wielokanałowe pliki CMYK z wieloma kanałami kolorów dodatkowych. (Kanały te pojawiają się na panelu Próbki programu InDesign jako kolory dodatkowe). Format DCS 1.0 obsługuje pliki CMYK bez kanałów dodatkowych. InDesign rozpoznaje ścieżki przycinające w plikach DCS 1.0 i DCS 2.0 utworzonych w programie Photoshop.

Pliki DCS przeznaczone są do lokalnego przepływu pracy przed rozbarwieniem. W większości przypadków podczas eksportowania lub drukowania kompozytu na plik PDF, EPS lub PostScript, pliki rozbarwień skojarzone z obrazem DCS są pomijane. (Jedynym wyjątkiem są 8-bitowe pliki DCS, które zostały utworzone w programie Photoshop i nie zawierają grafiki wektorowej).

InDesign może odtworzyć obraz kompozytowy z plików rozbarwień DCS 2.0 lub 1.0, jeżeli pliki te zostały utworzone w programie Photoshop. Aby uzyskać najlepsze rezultaty, nie należy używać plików DCS 1.0 lub DCS 2.0 utworzonych w programach innych niż Photoshop do tworzenia kompozytowych prób koloru w wysokiej rozdzielczości albo rozbarwiania dokumentu w procesorze RIP lub z pliku kompozytowego.

Pliki Macintosh PICT (.pict)

Format Macintosh PICT (lub Picture) jest stosowany w programach graficznych i aplikacjach do projektowania układu strony w systemie Mac OS, a także podczas przenoszenia plików między aplikacjami. Format PICT kompresuje obrazy zawierające duże obszary koloru kryjącego. Program InDesign może importować pliki PICT utworzone ze zrzutów ekranu systemu Mac OS oraz wielu innych aplikacji, w tym również kolekcje grafik clipart. Plików PICT nie zaleca się jednak do tworzenia komercyjnych druków w wysokiej rozdzielczości.

InDesign obsługuje obrazy PICT w trybie RGB, o różnych rozdzielczościach, z osadzonymi obrazami QuickTime. Obrazy PICT nie obsługują rozbarwień, są uzależnione od urządzenia i nie są zalecane do druku komercyjnego w wysokiej rozdzielczości. Format PICT zapewnia dostateczną jakość tylko w druku z niską rozdzielczością albo na drukarce nieobsługującej języka PostScript.

Pliki Windows Metafile Format (.wmf) oraz Enhanced Metafile Format (.emf)

Windows Metafile Format (WMF) oraz Windows Enhanced Metafile Format (EMF) to wewnętrzne formaty systemu Windows używane przede wszystkim do przenoszenia grafiki wektorowej, np. ilustracji clip art, między różnymi aplikacjami Windows. Pliki WMF i EMF mogą zawierać dane obrazów rastrowych. Program InDesign rozpoznaje dane wektorowe i zapewnia ograniczoną obsługę funkcji rastrowych. Obsługa koloru ograniczona jest do 16-bitowego trybu RGB. Żaden z tych formatów nie obsługuje rozbarwień. Generalnie należy unikać korzystania z takich formatów w dokumentach drukowanych w celach komercyjnych.

Pliki PCX (.pcx)

Format PCX jest powszechnie stosowany w systemie Windows. Większość aplikacji dla Windows obsługuje wersję 5 formatu PCX.

Format PCX obsługuje następujące tryby koloru: RGB, kolory indeksowane, skala szarości oraz bitmapa. Używa kompresji RLE, która jest bezstratna. Nie obsługuje on natomiast kanałów alfa. Obrazy mogą mieć 1, 4, 8 lub 24-bitową głębię koloru. Pliki PCX nie są jednak dobrym rozwiązaniem w przypadku druku komercyjnego czy też publikacji w Internecie. Grafika PCX zapewnia dostateczną jakość tylko w druku z niską rozdzielczością albo na drukarce nieobsługującej języka PostScript.

Pliki Portable Network Graphics (.png)

Format Portable Network Graphics (PNG) używa kompresji bezstratnej o zmiennych parametrach. Służy do wyświetlania 24-bitowych fotografii lub obrazów o jednolitych kolorach na stronach WWW i w innych mediach sieciowych. Format PNG opracowano jako nieopatentowaną alternatywę dla formatu GIF. Obsługuje on przezroczystość w formie kanału alfa lub wyznaczonego koloru. Format PNG najlepiej stosować w dokumentach internetowych. Kolorowe pliki PNG umieszczane w dokumencie InDesign są obrazami bitmapowymi RGB.

Pliki Scitex CT (.sct)

Format Scitex Continuous Tone (CT) używany jest do zaawansowanego przetwarzania obrazu na komputerach Scitex. Pliki Scitex CT często pochodzą ze skanerów Scitex, które tworzą wysokiej jakości skany do druku komercyjnego. Format Scitex CT obsługuje tryby CMYK, RGB i skalę szarości, ale nie obsługuje kanałów alfa. Programy niezbędne do przeniesienia plików zapisanych w formacie SCT do systemu Scitex można uzyskać od firmy Scitex.

Zasoby pokrewne

Skontaktuj się z nami