Zarządzanie kolorami

Aby uzyskać więcej informacji i instrukcje, skorzystaj z poniższych łączy.

Podczas drukowania dokumentu z zarządzanymi kolorami można podać dodatkowe opcje zarządzania kolorami, aby zachować zgodność kolorów na wydruku. Załóżmy na przykład, że dokument zawiera obecnie profil dostosowany do wysyłania danych do przygotowalni, ale trzeba sporządzić próbę kolorów tego dokumentu na drukarce biurkowej. Okno dialogowe Drukuj umożliwia konwersję kolorów dokumentu na przestrzeń kolorów drukarki biurkowej; zamiast profilu bieżącego dokumentu użyty zostanie profil drukarki. Jeżeli wybierze się przestrzeń koloru Próba i wyznaczy drukarkę RGB, to program InDesign przekonwertuje dane koloru na wartości RGB przy użyciu wybranych profilów kolorów.

Podczas drukowania na drukarkę postscriptową istnieje również możliwość użycia postscriptowego zarządzania kolorami. W tym przypadku program InDesign wysyła profil dokumentu oraz dane dokumentu w skalibrowanej wersji jego oryginalnej przestrzeni kolorów bezpośrednio do drukarki postscriptowej, która zajmuje się konwersją dokumentu na przestrzeń kolorów drukarki. Przestrzeń kolorów drukarki jest przechowywana w urządzeniu w postaci słownika CRD (Color Rendering Dictionary); umożliwia to wydruk niezależny od urządzenia. Słowniki CRD to postscriptowe odpowiedniki profilów koloru. Dokładne wyniki konwersji mogą być różne dla różnych drukarek. Postscriptowe zarządzanie kolorami jest możliwe tylko w przypadku drukarek obsługujących standard PostScript Level 2 lub wyższy. Nie trzeba instalować profilu ICC tej drukarki w systemie.

Opcje wyjściowe koloru dla trybów kompozytowych

W obszarze Wyjście okna dialogowego Drukuj możesz wybrać sposób, w jaki kompozytowe dane koloru są wysyłane do drukarki. Gdy włączone jest zarządzanie kolorem (co jest ustawieniem domyślnym), domyślne ustawienia opcji Kolor powodują generowanie skalibrowanych kolorów. Podczas konwersji kolorów zachowane są wszystkie informacje o kolorach dodatkowych; na przestrzeń docelową konwertowane są tylko ekwiwalenty ze standardowych kolorów drukarskich. W przypadku wątpliwości co do opcji kolorów należy skonsultować się z drukarzem.

Tryby kompozytowe dotyczą tylko obrazów rastrowych i obiektów utworzonych w programie InDesign; grafika umieszczona (np. pliki EPS i Adobe PDF) nie podlegają działaniu tych ustawień, o ile nie nakładają się z obiektami przezroczystymi.

Aby uzyskać więcej informacji o drukowaniu kompozytowym, zobacz Adobe Print Resource Center na stronie internetowej http://www.adobe.com/go/print_resource_pl.

Podczas drukowania w trybie kompozytowym funkcja automatycznego zalewkowania jest wyłączona. Można jednak zaznaczyć opcję Symulacja nadruku, aby wykonać próbę nadruku tekstu, obrysów lub wypełnień.

W obszarze Wyjście okna dialogowego Drukuj są dostępne następujące opcje kolorów. W zależności od drukarki, mogą być także dostępne dodatkowe opcje.

Wysyła pełnokolorową wersję wybranych stron na drukarkę, zachowując wszystkie wartości kolorów z oryginalnego dokumentu. Gdy wybrana jest ta opcja, Symulacja nadruku jest wyłączona.

Wysyła do drukarki wersje zadanych stron w skali szarości, np. podczas drukowania na drukarkę monochromatyczną bez rozbarwień.

Wysyła do drukarki pełnokolorowe wersje zadanych stron, np. podczas drukowania na drukarkę RGB bez rozbarwień.

Wysyła do drukarki pełnokolorowe wersje zadanych stron, np. podczas drukowania na drukarkę CMYK bez rozbarwień. (Opcja ta jest dostępna tylko dla drukarek postscriptowych).

Tworzy informacje postscriptowe dla każdego z rozbarwień niezbędnych dla dokumentu, po czym wysyła te informacje na urządzenie wyjściowe. (Opcja ta jest dostępna tylko dla drukarek postscriptowych).

Przesyła informacje o rozbarwieniach do procesora RIP urządzenia wyjściowego. (Opcja ta jest dostępna tylko dla drukarek postscriptowych).

Zaznaczenie tej opcji powoduje, że cały tekst utworzony w programie InDesign jest drukowany w kolorze czarnym, o ile nie nadano mu atrybutu koloru Brak lub Papier, albo wartości koloru równych bieli. Zaznaczenie tej opcji jest wygodne w sytuacji, gdy tworzy się materiały zarówno do druku, jak i do dystrybucji w formacie PDF. Na przykład, jeżeli w wersji PDF hiperłącza były niebieskie, to na drukarce monochromatycznej wydrukowane zostaną w kolorze czarnym, a nie we wzorach rastrowych, co zmniejszyłoby ich czytelność.

Drukowanie wersji próbnej

Próba na papierze (nazywana niekiedy wydrukiem próbnym lub proofingiem) to wydruk symulujący rezultaty ostatecznego druku na maszynie drukarskiej. Wydruk próbny sporządza się na urządzeniu, które nie jest tak kosztowne w eksploatacji jak maszyna drukarska. W ostatnich latach pojawiły się drukarki atramentowe o rozdzielczości odpowiedniej do sporządzania niedrogich wydruków, które mogą pełnić funkcję prób.

Poprawianie wyglądu gradientów i mieszania kolorów na wydruku

Urządzenia wyjściowe obsługujące język PostScript Level 2 oraz PostScript 3 mogą drukować do 256 odcieni szarości, natomiast większość biurkowych laserowych drukarek postscriptowych jest w stanie wydrukować około 32 do 64 odcieni, w zależności od ich rozdzielczości, wybranej liniatury rastra oraz metody nadawania rastra. Pasma pojawiają się wówczas, gdy każdy z dostępnych odcieni pokrywa na tyle duży obszar, że widać różnice między odcieniami. Ponadto, jeżeli zdefiniuje się gradient używając dwóch wartości procentowych, które różnią się od siebie o mniej niż 50%, to powstanie wąski zakres odcieni, zwiększający prawdopodobieństwo wystąpienia pasm. W przypadku problemów z drukowaniem gładkich gradientów bez pasm można wypróbować następujące techniki:

• Użyć gradientu, który zmienia się o co najmniej 50% między dwoma lub większą liczbą standardowych kolorów drukarskich.

• Wybierz jaśniejsze kolory albo zmniejsz długość ciemnych gradientów. Pasma częściej pojawiają się między bardzo ciemnymi kolorami a bielą.

• Zwiększyć procentową zmianę gradientu.

• Zmniejszyć liniaturę rastra dla dokumentu (tylko urządzenia postscriptowe).

• Jeżeli pasma pojawiają się w grafice importowanej, np. w pliku z programu Adobe Illustrator, konieczne może być poprawienie oryginalnej grafiki.

• Drukować na urządzenia wyjściowe obsługujące język PostScript 3, które są w stanie drukować płynniejsze gradienty.

• Używać krótszych gradientów. Optymalna długość zależy od kolorów gradientu, ale należy starać się, by gradienty nie były dłuższe niż 19 cm.

Informacje o punktach półtonowych i punktach drukarki

Większość drukarek symuluje odcienie szarości, używając punktów półtonowych drukowanych na siatce; komórki tej siatki nazywane są komórkami półtonowymi , a rzędy siatki nazywane są liniami lub liniaturą rastra . Każdy punkt półtonowy składa się z punktów drukarki. Gdy komórka półtonowa wypełnia się punktami drukarki, rośnie punkt półtonowy, co powoduje powstanie ciemniejszego odcienia szarości.

Liczbę punktów dostępnych do utworzenia punktu półtonowego określa rozdzielczość drukarki. Drukarka o mniejszych punktach pozwala wydrukować większy zakres wielkości punktów rastra, pozwalając na powstawanie większej liczby odcieni szarości. Pewną rolę odgrywa tu również liniatura rastra: gdy rośnie liniatura, maleje komórka półtonowa, a zatem mieści się w niej mniej punktów drukarki, co zmniejsza liczbę dostępnych odcieni szarości. W rezultacie drukowanie większej liczby odcieni szarości odbywa się kosztem gorszej jakości obrazu.