Wspólne ustawienia udostępniania

Niezależnie od typu plików wybranych do udostępnienia ustawienia predefiniowane (ustawienia domyślne) mają zastosowanie dla większości aplikacji i zapewniają najlepsze rezultaty. Można jednak zmienić je w przypadku, gdy nie uwzględniają one specyficznych wymagań danej sytuacji. Możliwe jest określenie niestandardowych ustawień w przypadku udostępniania za pośrednictwem opcji Komputer lub Telefony komórkowe i odtwarzacze przenośne.

Ustawienia eksportowania nie są aktualizowane w trakcie pracy nad projektem; warto jednak upewnić się, że wszystkie ustawienia eksportowania nadal są odpowiednie. Dokonując zmiany tej opcji, można utworzyć ustawienie predefiniowane, któremu można następnie nadać nazwę, zapisać i użyć w późniejszych projektach. Wszystkie tworzone ustawienia predefiniowane znajdują się na liście w menu Ustawienia predefiniowane wraz z domyślnymi ustawieniami predefiniowanymi w panelu publikowania i udostępniania.

Niektóre programy kart przechwytujących i wtyczki oferują własne okna dialogowe ze specjalnymi opcjami. Jeśli opcje te są inne niż opcje opisane w niniejszym podręczniku, należy zapoznać się z dokumentacją karty przechwytującej lub wtyczki.

Dostosowywanie zaawansowanych ustawień udostępniania

Udostępniając plik za pomocą jednej z opcji w panelu publikowania i udostępniania, można dostosować opcje i zapisać własne ustawienia predefiniowane w oknie dialogowym Ustawienia eksportowania.

Ustawienia wideo

Poniższe opcje są dostępne w panelu Wideo w oknie dialogowym Ustawienia eksportowania (są one widoczne podczas udostępniania projektu za pomocą opcji Komputer lub Telefony komórkowe i odtwarzacze przenośne). Nie wszystkie opcje są dostępne dla wszystkich ustawień predefiniowanych.

Powoduje wyeksportowanie ścieżek wideo. Usunięcie zaznaczenia tego pola wyboru uniemożliwia eksportowanie ścieżek wideo.

Powoduje wyeksportowanie ścieżek audio. Usunięcie zaznaczenia tego pola wyboru uniemożliwia eksportowanie ścieżek audio.

Określa kodek lub schemat kompresji dostępny w systemie.

Określa poziom jakości pliku wynikowego. Ustawienie o wartości 3,0 to dobre ustawienie w ogólnym przypadku; w przypadku wideo o dużej ilości ruchu może jednak okazać się korzystne zastosowanie wyższej wartości. Im wyższe ustawienie jakości, tym więcej czasu zajmuje renderowanie pliku.

Zapewnia zgodność materiału wyjściowego ze standardem NTSC lub PAL.

Skaluje wymiar poziomy klatki materiału wyjściowego do określonej szerokości.

Skaluje wymiar pionowy klatki materiału wyjściowego do określonej wysokości.

Określa częstość klatek wyjściowych dla formatów NTSC lub PAL.

Określa, czy klatki pliku wyjściowego są klatkami z przeplotem, a jeśli tak, to czy półobrazem dominującym jest półobraz górny, czy dolny. Brak półobrazów (skanowanie progresywne) to równoważnik skanowania progresywnego, prawidłowe ustawienie dla wyświetlacza komputerowego oraz filmów. Należy wybrać opcję Najpierw wyższy półobraz lub Najpierw niższy półobraz (opcja domyślna) w przypadku eksportowania wideo w formacie z przeplotem, np. NTSC, PAL czy SECAM. Materiał w formacie DV zwykle wymaga opcji Najpierw niższy półobraz. Niektóre nowsze modele kamer (beztaśmowe) generują wideo z półobrazami w odwróconej kolejności, należy zatem sprawdzić te informacje w dokumentacji kamery.

Określa stosunek wysokości do szerokości piksela, determinując tym samym liczbę pikseli wymaganą do uzyskania danych proporcji klatki. W przypadku niektórych formatów piksele mają kształt kwadratu, podczas gdy w innych formatach nie są kwadratowe.

Określa liczbę sekund, po której kodek tworzy klatkę podczas eksportowania wideo.

Określa, czy kodek osiąga stałą, czy zmienną szybkość bitową w eksportowanym pliku.

W ogólnym przypadku klatka jest określana jako złożona i trudniejsza w kompresji, jeśli zawiera dużą liczbę szczegółów lub jeśli znacząco różni się od klatek ją otaczających — jak dzieje się na przykład w przypadku scen zawierających ruch.

Uwaga: Porównując pliki CBR i VBR o tej samej zawartości i wielkości pliku, można zaobserwować, że plik CBR będzie odtwarzany bardziej niezawodnie na większej liczbie platform, ponieważ stała szybkość transmisji danych jest mniej obciążająca dla odtwarzacza i procesora komputera. Plik VBR charakteryzuje się jednak wyższą jakością obrazu, ponieważ format VBR dostosowuje stopień kompresji do zawartości obrazu.

Stała szybkość bitowa (CBR) umożliwia zachowanie szybkości danych w eksportowanym pliku na stałym poziomie w zakresie ustalonego limitu. Ponieważ w przypadku złożonych fragmentów utrzymywana jest ta sama szybkość bitowa, co w przypadku prostych, ryzyko wystąpienia w nich artefaktów kompresji obniżających jakość jest znacznie większe.

Zmienna szybkość bitowa (VBR) dopuszcza wahania szybkości danych w eksportowanym pliku w określonym przez użytkownika zakresie i powoduje alokację szybkości bitowej o wyższej wartości (a zatem o niższym poziomie kompresji) do bardziej złożonych fragmentów, zaś szybkości bitowej o niższej wartości (a zatem o wyższym poziomie kompresji) do fragmentów o mniejszym stopniu złożoności.

Określa liczbę megabitów na sekundę, jaką ma się charakteryzować kodowany plik. Ta opcja jest dostępna wyłącznie w przypadku wybrania jako opcji kodowania szybkości bitowej wartości CBR.

Poniższe opcje są dostępne tylko wtedy, gdy jako opcja kodowania szybkości bitowej zostanie wybrana wartość VBR:

Określa minimalną liczbę megabitów na sekundę, jaką ma dopuszczać koder. Minimalna szybkość bitowa może różnić się w zależności od formatu pliku. W przypadku płyt MPEG2-DVD minimalna szybkość bitowa musi wynosić nie mniej niż 1,5 Mb/s.

Określa liczbę megabitów na sekundę (Mb/s), jaką ma się charakteryzować kodowany plik.

Określa maksymalna liczbę megabitów na sekundę, jaką ma dopuszczać mechanizm kodowania.

Określa liczbę klatek B (klatek dwukierunkowych) między kolejnymi klatkami i (klatkami pośrednimi) i klatkami P (klatkami predykcyjnymi). Opcja jest dostępna tylko w przypadku formatów MPEG.

Określa liczbę klatek między klatkami I (klatkami pośrednimi). Wartość ta musi być wielokrotnością liczby klatek M. Opcja jest dostępna tylko w przypadku formatów MPEG.

Określa częstotliwość każdej zamkniętej grupy GOP, która nie może odnosić się do klatek spoza zamkniętej grupy GOP. Grupa GOP składa się z sekwencji klatek I, B i P. (Opcja ta jest dostępna po wybraniu ustawień predefiniowanych Zgodność z multimediami MPEG1 lub Zgodność z multimediami MPEG2) w oknie dialogowym Eksportuj MPEG, a następnie kliknięciu opcji Zaawansowane).

Jeśli ta opcja jest zaznaczona, powoduje automatyczne ustawienie grupy obrazów (grupy GOP). (Ta opcja jest dostępna w przypadku wybrania ustawień predefiniowanych Zgodność z multimediami MPEG w oknie dialogowym Eksportuj MPEG i kliknięciu opcji Zaawansowane).

Uwaga: Formaty MPEG-1 i MPEG-2 obejmują wiele niewymienionych tutaj opcji zaawansowanych. W większości przypadków wybór formatu lub ustawienia predefiniowanego przeznaczonego dla docelowych zestawów materiałów wyjściowych powoduje automatyczne ustawienie odpowiednich opcji. Szczegółowe informacje na temat niewymienionych tutaj opcji zawierają specyfikacje branżowe formatów MPEG-1 i MPEG-2.

Ustawienia audio

Poniższe opcje są dostępne w panelu Audio w oknie dialogowym Ustawienia eksportowania (są one widoczne podczas udostępniania projektu za pomocą opcji Komputer lub Telefony komórkowe i odtwarzacze przenośne). Nie wszystkie opcje są dostępne dla wszystkich ustawień predefiniowanych.

Określa typ materiału wyjściowego audio, na przykład Dolby Digital lub MP3, i może określać używany kodek audio.

Określa kodek dla programu Premiere Elements, który ma zostać zastosowany podczas kompresji audio. Dostępność kodeków zależy od typu pliku określonego w panelu Ogólne w oknie dialogowym Ustawienia eksportowania. Niektóre typy plików i kart przechwytujących obsługują tylko nieskompresowane materiały audio o najwyższej jakości, zajmujące więcej miejsca na dysku. Przed wyborem kodeka audio należy sprawdzić te kwestie w dokumentacji karty przechwytującej.

Określa częstotliwość próbkowania eksportowanego materiału. Wyższa częstotliwość próbkowania zapewnia wyższą jakość audio w eksportowanym pliku, niższa zaś powoduje skrócenie czasu przetwarzania oraz obniżenie wymagań co do wolnego miejsca na dysku. Jakość dla płyty CD to 44,1 kHz. Ponowne próbkowanie, ustawienie częstotliwości próbkowania innej niż dla oryginalnego audio, również wymaga dodatkowego czasu przetwarzania. Należy unikać ponownego próbkowania, starając się przechwytywać audio od razu z końcową częstotliwością.

Określa głębię bitową dla eksportowanego materiału. Wybór wyższego poziomu głębi i dźwięku stereofonicznego zapewnia lepszą jakość, zaś wybór niższego poziomu głębi i dźwięku monofonicznego powoduje redukcję czasu przetwarzania oraz wymagań co do dostępnego miejsca na dysku. Jakość dla płyty CD to 16 kHz, stereo.

Określa liczbę kanałów w eksportowanym pliku. Domyślnie dźwięk stereofoniczny zawiera dwa kanały audio, zaś monofoniczny — jeden. W przypadku podjęcia decyzji co do eksportowania ścieżki stereofonicznej jako dźwięku monofonicznego dźwięk zostanie zmiksowany do jednego kanału.

Określa częstotliwość wstawiania informacji audio względem klatek wideo w eksportowanym pliku. Zalecane ustawienia zamieszczono w dokumentacji karty przechwytującej. Wartość 1 klatki oznacza, że kiedy klatka jest odtwarzana, audio na czas tej klatki jest ładowane do pamięci RAM i może być odtwarzane aż do chwili pojawienia się kolejnej klatki. Przerywanie dźwięku podczas odtwarzania może oznaczać, że wartość przeplotu wymusza przetwarzanie audio na komputerze z częstotliwością wyższą, niż ta, którą komputer faktycznie może przetworzyć. Zwiększenie tej wartości pozwala programowi Premiere Elements na zapisywanie dłuższych segmentów audio wymagających rzadszego przetwarzania. Należy jednak pamiętać, że wyższe wartości przeplotu wymagają więcej miejsca w pamięci RAM. Większość obecnie produkowanych dysków twardych działa optymalnie z przeplotem 1/2- do 1-sekundowym.

Określa liczbę megabitów na sekundę, jaką ma się charakteryzować kodowany plik. W ogólnym przypadku wyższe szybkości bitowe powodują zwiększenie zarówno jakości jak i wielkości pliku. Ta opcja jest dostępna w przypadku kodeków Dolby Digital Stereo, MPEG oraz niektórych kodeków Windows Media Audio.

Uwaga: Opcje nieudokumentowane tutaj są specyficzne dla wybranego formatu. Szczegółowe informacje na temat wybranego formatu zawierają specyfikacje branżowe.

Określa, czy kodek osiąga stałą, czy zmienną szybkość bitową w eksportowanym pliku. Stała umożliwia zachowanie szybkości danych w eksportowanym pliku na stałym poziomie w zakresie ustalonego limitu. Ponieważ w przypadku złożonych sekcji utrzymywana jest ta sama szybkość bitowa, co w przypadku prostych, ryzyko wystąpienia w nich artefaktów kompresji obniżających jakość jest znacznie większe. Zmienna dopuszcza wahania szybkości danych w eksportowanym pliku w określonym przez użytkownika zakresie i powoduje alokację szybkości bitowej o wyższej wartości (a zatem o niższym poziomie kompresji) do bardziej złożonych fragmentów, zaś szybkości bitowej o niższej wartości (a zatem o wyższym poziomie kompresji) do fragmentów o mniejszym stopniu złożenia.

W ogólnym przypadku klatka jest określana jako złożona i trudniejsza w kompresji, jeśli zawiera dużą liczbę szczegółów lub jeśli znacząco różni się od klatek ją otaczających — jak dzieje się na przykład w przypadku scen zawierających ruch.

Uwaga: Porównując pliki CBR i VBR o tej samej zawartości i wielkości pliku, można zaobserwować, że plik CBR będzie odtwarzany bardziej niezawodnie na większej liczbie platform, ponieważ stała szybkość transmisji danych jest mniej obciążająca dla odtwarzacza i procesora komputera. Plik VBR charakteryzuje się jednak wyższą jakością obrazu, ponieważ format VBR dostosowuje stopień kompresji do zawartości obrazu.

Określa, ile razy koder analizuje klip, zanim zostanie on zakodowany. Większa liczba przebiegów zwiększa czas potrzebny do zakodowania pliku, ale zazwyczaj skutkuje wyższym stopniem kompresji i wyższą jakością obrazu.

Uwaga: Opcje nieudokumentowane tutaj są specyficzne dla wybranego formatu. Szczegółowe informacje na temat wybranego formatu zawierają specyfikacje branżowe.

Ustawienia multipleksowania

Multipleksowanie pozwala łączyć wiele strumieni danych w jeden sygnał. Niektóre formaty, takie jak Apple iPod, obejmują jedną lub więcej następujących opcji multipleksowania:

Określa typ multipleksowania, jaki ma być używany. Należy wybrać format, w którym ma być odtwarzany materiał wideo: DVD, 3GPP lub MP4. Jeśli multipleksowanie nie ma być stosowane, należy wybrać opcję Brak.

Określa nośnik bądź urządzenie, z którego odtwarzany będzie materiał wideo: PSP (PlayStation Portable), iPod lub Standard.

Aktywacja składnika w celu udostępniania

Program Premiere Elements zawiera pewną liczbę składników, takich jak kodeki, które przed pierwszym użyciem wymagają aktywacji. Na przykład przy pierwszej próbie wyeksportowania pliku do określonego formatu użytkownik może zostać poproszony o aktywację komponentu.

Jeśli komputer jest podłączony do Internetu, wówczas aktywacja składnika odbywa się automatycznie. Jeśli komputer nie jest podłączony do Internetu, wówczas pojawia się okno dialogowe Aktywowanie składnika.