Edycja tekstu

Jeżeli tekstu w ramce nie można zaznaczyć, taka ramka tekstowa może się znajdować na zablokowanej warstwie lub na stronie wzorcowej. Spróbuj odblokować warstwę lub przejść na stronę wzorcową. Pod ramką tekstową może również znajdować się kolejna ramka tekstowa lub obiekt przeźroczysty. Zobacz Zaznaczanie tekstu w ramce zasłoniętej.

Zmiany wprowadzane przez potrójne kliknięcia

Zaznaczanie tekstu w ramce zasłoniętej

Wyświetlanie znaków ukrytych (niedrukowalnych)

Pojawią się znaki niedrukowalne, np. rozmaite spacje, tabulatory, znaki końca akapitu, znaczniki indeksu i znaki końca wątku. Te znaki specjalne są widoczne tylko w oknie dokumentu; nie są one drukowane ani eksportowane na formaty takie jak PDF czy XML. Znaki ukryte wyświetlane są w kolorze warstwy.

Anne-Marie Concepcion udostępniła zbiorczą listę znaków specjalnych — Bezpłatny przewodnik po znakach specjalnych programu InDesign.

Lista ukrytych znaków

Dodawanie kolumn, ramek i miejsc zakończenia strony

Łamaniem kolumn, ramek i stron można sterować, wstawiając w tekście specjalne znaki końca.

Aby usunąć znak łamania, wybierz polecenie Tekst > Pokaż znaki ukryte, aby znaki niedrukowalne stały się widoczne. Następnie zaznacz i usuń znak łamania.

Opcje łamania

W menu Tekst > Wstaw znak łamania dostępne są następujące opcje:

Przenosi tekst do następnej kolumny w bieżącej ramce tekstowej. Jeżeli ramka ma tylko jedną kolumnę, tekst przechodzi do następnej ramki powiązanej.

Przenosi tekst do następnej powiązanej ramki tekstowej, niezależnie od ustawień łamów bieżącej ramki.

Przenosi tekst na następną stronę, zawierającą ramkę powiązaną z bieżącą ramką tekstową.

Przenosi tekst na następną stronę nieparzystą, zawierającą ramkę powiązaną z bieżącą ramką tekstową.

Przenosi tekst na następną stronę parzystą, zawierającą ramkę powiązaną z bieżącą ramką tekstową.

Wstawia znak końca akapitu (tak samo jak naciśnięcie klawisza Enter lub Return).

Wymusza łamanie wiersza w miejscu wstawienia znaku, co powoduje rozpoczęcie nowej linii bez rozpoczynania nowego akapitu (to samo można uzyskać, naciskając Shift+Enter lub Shift+Return). Wymuszone łamanie wiersza zwane jest również miękkim końcem wiersza.

Wskazuje miejsce, gdzie wiersz ma zostać przełamany, jeśli zajdzie potrzeba złamania wiersza. Miękki koniec wiersza jest podobny do dywizu miękkiego, z tą jednak różnicą, iż w miejscu łamania wiersza dywiz nie jest dodawany.

Podobne opcje łamania są dostępne w oknie dialogowym Opcje przenoszenia i Opcje stylu akapitowego.

Korzystanie z edytora wątków

W programie InDesign tekst można edytować w układzie (na stronie) albo w oknie edytora wątków. Pisanie i edytowanie tekstu w edytorze wątków umożliwia wyświetlanie całego wątku czcionką o wybranym kroju, rozmiarze i odstępach określonych w preferencjach. Uwagi użytkownika nie rozpraszają tutaj elementy układu i formatowania. W Edytorze wątków można również przeglądać zmiany wprowadzone do tekstu.

Każdy wątek pojawia się w innym oknie edytora wątków. W edytorze wyświetlany jest cały tekst wątku, łącznie z tekstem zakrytym. Jednocześnie można otwierać wiele okien edytora wątków, w tym nawet wiele okien zawierających kolejne instancje tego samego wątku. Pionowa miarka wskazuje, ile tekstu wypełnia ramkę, a linia oznacza miejsce, od którego tekst zostaje zakryty.

Zmiany wprowadzane w czasie edycji wątku pojawiają się w oknie dokumentu. Otwarte wątki są widoczne w menu Okno. W oknie edytora wątków nie można utworzyć nowego wątku.

Można przeglądać i edytować tabele w Edytorze wątków, w którym tekst wyświetlany jest w kolumnach i wierszach dla łatwiejszej edycji. W prosty sposób możesz rozwijać i zwijać tabele oraz decydować o sposobie ich wyświetlania.

Edytor wątków wyświetla również tekst, który został dodany, usunięty lub zmodyfikowany, jeśli Monitorowanie zmian było włączone. Zobacz Monitorowanie i recenzowanie zmian.

Otwieranie Edytora wątków

Powrót do okna układu

Wyświetlanie lub ukrywanie pozycji edytora wątków

Możesz pokazywać lub ukrywać kolumnę nazwy stylu i miarkę głębokości, rozwijać lub zwijać przypisy oraz pokazywać lub ukrywać znaki dzielenia akapitu, aby wskazać początek nowych akapitów. Ustawienia te dotyczą wszystkich otwartych okien edytora wątków, a także wszystkich okien, które zostaną otwarte później.

• Przy aktywnym edytorze wątków wybierz polecenie Widok > Edytor wątków > Pokaż kolumnę nazwy stylów lub Ukryj kolumnę nazwy stylów. Szerokość kolumny z nazwami stylów można także modyfikować przez przeciąganie pionowego paska. Nowo otwarte okna edytora wątków będą używały tej samej szerokości kolumny.
• Przy aktywnym edytorze wątków wybierz polecenie Widok > Edytor wątków > Pokaż miarkę głębi lub Ukryj miarkę głębi.
• Przy aktywnym Edytorze wątków wybierz polecenie Widok > Edytor wątków > Rozwiń wszystkie przypisy dolne lub Zwiń wszystkie przypisy dolne.
• Przy aktywnym Edytorze wątków wybierz polecenie Widok > Edytor wątków > Pokaż znaki dzielenia akapitu lub Ukryj znaki dzielenia akapitu.

Preferencje edytora wątków

Preferencje wyświetlania edytora wątków określają wygląd edytora wątków. Chociaż edytor wątków wyłącza większość atrybutów formatowania tekstu poza najbardziej podstawowymi, niektóre obiekty i atrybuty są w nim przedstawiane, np.:

Wybierz wyświetlaną czcionkę, rozmiar, odstępy między wierszami, kolor tekstu i tło. Na tym etapie możesz określić także inny temat, na przykład System klasyczny do wyświetlania żółtego tekstu na czarnym tle. Ustawienia te wpływają na sposób pokazywania tekstu w edytorze wątków, a nie na wygląd tekstu w układzie.

Wygładź nierówne krawędzie tekstu i wybierz rodzaj wygładzania: Dla monitorów LCD, Gładkie lub Domyślne, które wygładza tekst używając odcieni szarości. Natomiast opcja Dla monitorów LCD wygładza tekst używając kolorów, a nie odcieni szarości. Najlepiej sprawdza się w przypadku jasnego tła i czarnego tekstu. Opcja Gładkie używa odcieni szarości, ale daje jaśniejsze i bardziej rozmyte efekty niż opcja Domyślne.

Zmień wygląd kursora tekstowego. Na przykład, zaznacz opcję Migotanie, jeżeli kursor ma być migający.

Tekst z ramek w wierszu nie pojawia się w oknie edytora wątku macierzystego, ale może być wyświetlany we własnym oknie edytora wątków.

Korzystanie z edytora tekstu (wersja beta)

Podczas pracy z tekstem w dokumentach programu InDesign występują niekiedy opóźnienia podczas edycji. Są one szczególnie widoczne w dokumentach z dużą ilością tekstu lub wtedy, gdy w aplikacji włączono funkcje dodatkowe. Funkcja Edytor tekstu (Beta) oferuje wygodną, alternatywną metodę wpisywania tekstu w takich sytuacjach. Wystarczy uruchomić tę funkcję podczas wpisywania tekstu, aby uniknąć opóźnień i pisać dalej w nowym oknie. 

Okno edytora tekstu (Beta) można uruchomić, wykonując jedną z następujących czynności:

1. Wybierz polecenie Edycja > Edytuj w edytorze tekstu (Beta).
   
2. Edytor tekstu (Beta) można również uruchomić z menu kontekstowego pola tekstowego. Kliknij prawym przyciskiem myszy w polu tekstowym i wybierz polecenie Edytuj w edytorze tekstu (Beta).

 3.    Windows: Naciśnij klawisze Alt+Shift+Y.

        macOS: Naciśnij klawisze Opt + Shift + Y  

Wpisuj dalej tekst w oknie edytora tekstu (Beta). Gdy zakończysz wprowadzanie zmian w oryginalnym tekście, kliknij przycisk Gotowe.

 Funkcja Edytor tekstu (Beta) obsługuje wyłącznie tekst, bez formatowania i stylów. Edytor tekstu (Beta) jest otwierany w nowym oknie, które trzeba zamknąć, aby powrócić do dokumentu.

Edytor tekstu (Beta) to funkcja eksperymentalna, dostępna tylko w niektórych regionach i dla ograniczonej grupy użytkowników.

Korzystanie z tekstu warunkowego

Dzięki tekstowi warunkowemu możesz tworzyć różne wersje tego samego dokumentu. Po stworzeniu warunków należy je zastosować do danego przedziału tekstu. Pokazując i ukrywając warunki możesz tworzyć różne wersje swoich dokumentów. Na przykład tworząc instrukcję komputerową możesz stworzyć osobne warunki dla systemów Mac OS oraz Windows. Przed wydrukowaniem wersji podręcznika dla systemu Mac OS możesz pokazać cały tekst z zastosowanym warunkiem „Mac” i ukryć tekst z zastosowanym warunkiem „Windows”. Następnie możesz wykonać odwrotną operację, aby wydrukować podręcznik dla systemu Windows.

Warunki mogą być stosowane wyłącznie do tekstu. Można stworzyć warunek dla zakotwiczonego obiektu, ale tylko poprzez zaznaczenie znacznika zakotwiczonego obiektu. Można stworzyć warunek dla tekstu w komórkach tabeli, ale nie można go stworzyć dla kolumn, wierszy czy samych komórek tabeli. Można stosować warunki dla tekstu w zablokowanych wątkach programu InCopy.

Planowanie dokumentów warunkowych

Podczas planowania projektu warunkowego należy zastanowić się nad tym, jakiego rodzaju ma to być materiał oraz jak inni ludzie mogą kolejno nad nim pracować, jeśli dokument zostanie przekazany dalej. Należy odpowiednio zaplanować tekst pod względem spójności, aby był on łatwiejszy w użyciu. W tym celu można skorzystać z następujących wskazówek.

Określ ile wersji będzie zawierał finalny projekt. Na przykład, jeśli opracowujesz podręcznik opisujący program działający zarówno na platformie Windows jak i Mac OS, możesz potrzebować co najmniej dwóch wersji: dla systemu Windows oraz dla Mac OS. Jeśli chcesz opracować każdą wersję z dodatkowymi komentarzami rozmieszczonymi w tekście dla procesu recenzyjnego, możesz potrzebować nawet więcej wersji: dla Mac OS z komentarzami, dla Mac OS bez komentarzy, dla Windows z komentarzami i dla Windows bez komentarzy.

W przypadku dokumentów z wieloma warunkami możesz określić zestawy warunków, które w szybki sposób mogą zostać zastosowane do dokumentu.

Określ ile znaczników warunkowych będzie potrzebnych do utworzenia wszystkich wersji. Wersja dokumentu określana jest przez indywidualny zestaw znaczników warunkowych. Na przykład ukończona wersja podręcznika dla systemu Windows zawierać może pokazany znacznik warunkowy Windows, ukryty znacznik warunkowy Mac OS oraz ukryty znacznik warunkowy Komentarze. W tym przypadku należałoby zdecydować, czy użyć osobnego znacznika warunkowego dla komentarzy dla systemu Windows i osobnego dla komentarzy dla systemu Mac OS, czy jednego znacznika dla komentarzy dla obydwu systemów.

Oceń w jakim stopniu dokument ma być warunkowy i jak najlepiej ułożyć materiał, aby ułatwić i usprawnić jego uzupełnianie oraz utrzymanie. Na przykład możesz zorganizować księgę tak, aby tekst warunkowy ograniczał się tylko do kilku dokumentów. Możesz też zachować różne wersje danego rozdziału w osobnych plikach, a nie jako tekst warunkowy, a następnie korzystać z tych plików dla każdej z wersji księgi.

W niektórych przypadkach, jak na przykład podczas pracy nad różnymi wersjami językowymi, łatwiej jest stworzyć osobne warstwy dla każdego z języków zamiast korzystać z warunków.

Określ najmniejszą jednostkę tekstu warunkowego. Na przykład, jeśli dokument ma być tłumaczony na inny język, najmniejszą ilością tekstu warunkowego powinno być jedno zdanie. Jako, że podczas tłumaczenia często zmienia się porządek wyrazów, użycie fragmentu zdania jako tekstu warunkowego skomplikowałoby proces.

Niekonsekwencja w stosowaniu warunków wobec odstępów i znaków interpunkcyjnych możesz prowadzić do powstania dodatkowych odstępów lub błędów w słowach. Zdecyduj, czy odstępy i znaki interpunkcyjne również mają być warunkowe. W przypadku, gdy tekst warunkowy zaczyna się i kończy znakiem interpunkcyjnym, znak ten również powinien być warunkowy. Ułatwi to odczytanie tekstu podczas wyświetlania więcej niż jednej wersji.

Aby zapobiec problemom z odstępami, takim jak przypadki, gdy odstęp warunkowy poprzedzony jest odstępem bez warunków, ustaw standardy obsługi odstępów następujących po tekście warunkowym (zawsze warunkowe lub zawsze bez warunków).

Aby ułatwić pogląd tekstu, określ kolejność, w jakiej tekst warunkowy będzie wyświetlany i korzystaj z tej kolejności w całym dokumencie.

Podczas indeksowania dokumentu zwróć uwagę, czy znaczniki indeksu umieszczane są wewnątrz, czy na zewnątrz tekstu warunkowego. Należy pamiętać, że znaczniki indeksu znajdujące się w ukrytym tekście warunkowym nie są brane pod uwagę podczas generowania indeksu.

Podczas tworzenia odsyłacza do tekstu warunkowego, upewnij się czy tekst źródłowy posiada ten sam warunek. Na przykład jeśli dodasz odsyłacz do akapitu warunku „Windows”, a zakotwiczenie tekstu znajduje się w warunku „Mac”, to odsyłacz nie będzie działać po ukryciu warunku „Mac”. Oznaczenie „HT” pojawi się obok odsyłacza w panelu Hiperłącza.

Po stworzeniu odsyłacza do akapitu, w którym część tekstu jest warunkowa i zmianie ustawień widoczności dla tego warunku należy uaktualnić odsyłacz.

Tworzenie warunków

Utworzone warunki są zapisywane w aktualnym dokumencie. Jeśli podczas tworzenia warunku żaden dokument nie jest otwarty, warunek ten pojawi się we wszystkich nowych dokumentach, które zostaną utworzone.

Można ułatwić identyfikację tekstu warunkowego stosując różne wskaźniki warunku, np. czerwone faliste podkreślenie.

Stosowanie warunków do tekstu

Można stosować wiele warunków do tego samego tekstu. Domyślnie do identyfikacji tekstu warunkowego używane są wskaźniki warunku. Jeśli jednak wskaźniki są ukryte, możesz wykorzystać panel Tekst warunkowy do określenia, które warunki zostały zastosowane w aktualnym tekście. Ciemniejszy znaczek wskazuje, że warunek zastosowany jest do aktualnego tekstu. Jaśniejszy znaczek wskazuje, że warunek zastosowany jest tylko do części zaznaczenia.

Wyświetlanie lub ukrywanie warunków

Po ukryciu warunku cały tekst, dla którego warunek ten był zastosowany zostaje ukryty. Ukrycie warunków często powoduje zmianę numeracji stron w dokumencie lub księdze. Można skorzystać z funkcji Inteligentne ponowne wlanie tekstu, aby automatycznie dodawać i usuwać strony podczas ukrywania oraz pokazywania warunków.

Ukryty tekst warunkowy nie jest brany pod uwagę w dokumencie. Na przykład ukryty tekst nie jest drukowany ani eksportowany, znaczniki indeksu w ukrytym tekście warunkowym nie są brane pod uwagę podczas generowania indeksu oraz tekst ten jest ignorowany podczas korzystania z funkcji szukania i sprawdzania pisowni.

Po ukryciu warunku, ukryty tekst przechowywany jest w symbolu ukrytego warunku . Jeśli zaznaczysz tekst zawierający symbol ukrytego warunku i spróbujesz go usunąć, program zapyta, czy chcesz usunąć ukryty tekst warunkowy. Do ukrytego tekstu warunkowego nie można stosować innych warunków, stylów ani formatowania.

Jeśli do tekstu zastosowanych jest kilka warunków i co najmniej jeden z nich jest pokazany, tekst nie jest traktowany jako ukryty.

• Aby pokazać lub ukryć poszczególne warunki, kliknij pole widoczności obok nazwy warunku. Ikona oka wskazuje, że warunek jest widoczny.
• Aby pokazać lub ukryć wszystkie warunki, wybierz polecenie Pokaż wszystkie lub Ukryj wszystkie z menu panelu Tekst warunkowy.

Korzystanie z zestawów warunków

Zestaw warunków zawiera ustawienia widoczności dla wszystkich warunków, ułatwiając przedstawianie różnych wersji dokumentu. Na przykład możesz mieć skomplikowany dokument z zastosowanymi warunkami dotyczącymi platformy (Mac OS, Windows XP, Vista, UNIX), języka (angielski, francuski, niemiecki, hiszpański) oraz redakcji tekstu (Recenzja i Komentarze wewnętrzne). Do celów recenzowania francuskiej wersji dla systemu Vista, możesz stworzyć zestaw pokazujący tylko warunki Vista, francuski i Recenzja, a ukrywający wszystkie pozostałe.

Zestawy nie są niezbędne, ale znacznie ułatwiają zmienianie ustawień widoczności warunków.

Zarządzanie warunkami

Wyszukiwanie i zastępowanie tekstu warunkowego

Użyj okna dialogowego Znajdź/Zastąp, aby znaleźć tekst z co najmniej jednym zastosowanym warunkiem i zastąp go co najmniej jednym innym warunkiem.