Ogólne informacje o kodowaniu w programie Dreamweaver

Informacje o sposobie obsługi różnych języków programowania używanych do tworzenia serwisów WWW w programie Dreamweaver.

Najpopularniejszymi językami programowania używanymi do projektowania i kodowania funkcjonalnych serwisów WWW są: HTML, HTML5 i CSS (do tworzenia „frontonu”) oraz PHP, JavaScript, Java i jQuery (do programowania funkcji „zaplecza”).

Wygląd całego serwisu WWW (na przykład używane w nim czcionki i kolory) można zaprojektować za pomocą stylów CSS. Następnie można skorzystać z języka HTML, aby wstawić obrazy, tekst, filmy, formularze i inną zawartość, tworząc z niej spójną stronę WWW.

Korzystając z języków CSS i HTML, można zbudować serwis statyczny. Jednak większość serwisów WWW wymaga użycia pewnych funkcji interaktywnych (na przykład po to, aby umożliwić klientom wypełnienie formularza lub dokonanie płatności) oraz bazy danych, w której będą przechowywane wszystkie dane serwisu.

Aby utworzyć te kanały wymiany informacji w systemach zaplecza, trzeba skorzystać z języka programowania przetwarzanego na serwerze (np. PHP), który będzie komunikować się z bazą danych.

Języki programowania obsługiwane przez program Dreamweaver

Oprócz możliwości edycji kodu, program Adobe Dreamweaver udostępnia różne funkcje, takie jak uzupełnianie kodu, aby ułatwić programowanie w następujących językach:

HTML
PHP
CSS
JavaScript

Właściwości specyficzne dla innych języków, takich jak Perl, nie są obsługiwane w programie Dreamweaver. Oznacza to, że można na przykład tworzyć i edytować pliki w języku Perl, ale automatyczne uzupełnianie kodu nie jest dostępne.

Automatyczna modyfikacja kodu

Dostępne są ustawienia opcji definiujących sposób automatycznego oczyszczania kodu przez program Dreamweaver. Program będzie na ich podstawie przebudowywać kod wpisany ręcznie przez użytkownika, aby dostosować go do zadanych kryteriów. Jednak kod jest oczyszczany wyłącznie wtedy, gdy włączono opcje przebudowywania lub gdy użytkownik wykona czynność skutkującą modyfikacją kodu. Program Dreamweaver nie zmienia na przykład spacji ani wielkości liter atrybutów, chyba że zostanie wybrane polecenie Zastosuj formatowanie źródła.

Domyślnie włączonych jest kilka opcji przebudowywania kodu.

Możliwości edycji roundtrip kodu HTML w programie Dreamweaver pozwalają przenosić dokumenty tam i z powrotem pomiędzy edytorem tekstowym HTML i programem Dreamweaver przy minimalnych zmianach w treści i strukturze oryginalnego kodu źródłowego dokumentu HTML. Te możliwości obejmują następujące funkcje:

Wykorzystanie edytora innej firmy do edycji bieżącego dokumentu.
Domyślnie program Dreamweaver nie wprowadza zmian w kodzie utworzonym lub edytowanym w innym edytorze HTML, nawet jeśli ten kod jest nieprawidłowy, chyba że włączysz opcje przebudowywania kodu.
Program Dreamweaver nie zmienia znaczników, których nie rozpoznaje — włączając w to znaczniki XML — ponieważ nie posiada kryteriów oceny ich poprawności. Jeśli nierozpoznany znacznik nakłada się na inny (np. <MyNewTag><em>text</MyNewTag></em>), program Dreamweaver oznacza go jako błąd, ale nie przebudowuje kodu.
Opcjonalnie można ustawić program Dreamweaver tak, aby podświetlał na żółto nieprawidłowy kod w widoku Kod. Jeśli zaznaczy się podświetloną sekcję, Inspektor właściwości wyświetli informacje o tym, w jaki sposób można poprawić błąd.

Kod XHTML

Program Dreamweaver generuje nowy kod XHTML i czyści istniejący kod XHTML w taki sposób, aby spełniał większość wymagań tej specyfikacji. Dostępne są także narzędzia umożliwiające spełnienie pozostałych wymagań XHTML.

Uwaga:

Niektóre z wymagań XHTML obowiązują także w różnych wersjach standardu HTML.

Następująca tabela opisuje wymagania XHTML, które program Dreamweaver spełnia automatycznie:

Wymagania XHTML	Działania, które podejmuje program Dreamweaver
Przed elementem głównym (root) XML w dokumencie musi się znajdować deklaracja DOCTYPE, odnosząca się do jednego z trzech dokumentów Document Type Definition (DTD) dla standardu XHTML (Strict — ścisła, Transitional — przejściowa oraz Frameset — przeznaczona do obsługi ramek).	Dodaje deklarację XHTML DOCTYPE do dokumentu XHTML: <!DOCTYPE html PUBLIC "-//W3C//DTD XHTML 1.0 Transitional//EN" "http://www.w3.org/TR/xhtml1/DTD/xhtml1-transitional.dtd"> Lub, jeżeli dokument XHTML jest układem ramek: <!DOCTYPE html PUBLIC "-//W3C//DTD XHTML 1.0 Transitional//EN" "http://www.w3.org/TR/xhtml1/DTD/xhtml1-transitional.dtd">
Elementem root dokumentu musi być element html; ponadto ten element html musi określać przestrzeń nazw XHTML.	Dodaje atrybut namespace do elementu html jak w przykładzie: <html xmlns="http://www.w3.org/1999/xhtml">
Standardowy dokument musi mieć elementy strukturalne head, title i body. Standardowy dokument z ramkami musi mieć elementy strukturalne head, title i frameset.	Standardowy dokument zawiera elementy strukturalne head, title i body. Standardowy dokument z układem ramek zawiera elementy strukturalne head, title i frameset.
Wszystkie elementy dokumentu muszą być prawidłowo zagnieżdżone: <p>To jest zły <i>przykład.</p></i> <p>To jest <i>dobry przykład.</i></p>	Generuje prawidłowo zagnieżdżony kod; podczas czyszczenia kodu XHTML poprawia zagnieżdżenia w kodzie, który nie został wygenerowany przez program Dreamweaver.
Wszystkie nazwy elementów oraz atrybutów muszą być pisane małymi literami.	Wymusza zapis nazw elementów i atrybutów HTML małymi literami w generowanym i oczyszczanym kodzie XHTML niezależnie od preferencji wielkości liter w atrybutach i znacznikach.
Każdy element musi mieć zamykający znacznik, chyba że został zadeklarowany w definicji DTD jako EMPTY.	Wstawia znaczniki zamykające w generowanym i oczyszczanym kodzie XHTML.
Puste elementy muszą mieć znacznik zamykający, lub otwierający znacznik musi się kończyć znakiem />. Na przykład kod <br> nie jest prawidłowy; prawidłowa forma to <br></br> lub <br/>. Następujące elementy są puste: area, base, basefont, br, col, frame, hr, img, input, isindex, link, meta i param. W celu zapewnienia zgodności wstecznej z przeglądarkami, które nie obsługują standardu XML, trzeba wstawić spację przez sekwencją /> (na przykład <br />, a nie <br/>).	Generując i oczyszczając kod XHTML, program wstawia puste elementy ze spacją przed zamykającym ukośnikiem w pustych znacznikach.
Atrybuty nie mogą być zminimalizowane, na przykład <td nowrap> nie jest prawidłowy; prawidłowa forma to <td nowrap="nowrap">. Dotyczy to następujących atrybutów: checked, compact, declare, defer, disabled, ismap, multiple, noresize, noshade, nowrap, readonly oraz selected.	Wstawia pełną parę atrybut-wartość w generowanym i czyszczonym kodzie XHTML. Uwaga: Jeżeli przeglądarka HTML nie obsługuje standardu HTML 4, może nieprawidłowo zinterpretować te wartości logiczne, kiedy pojawią się po raz pierwszy w swojej pełnej formie.
Wszystkie atrybuty muszą być otoczone cudzysłowami.	Wstawia cudzysłowy w generowanym i oczyszczanym kodzie XHTML.
Następują elementy muszą mieć atrybut id, jak również atrybut name (nazwa): a, applet, form, frame, iframe, img oraz map. Na przykład kod <a name="intro">Introduction</a> nie jest prawidłowy; prawidłowa forma to <a id="intro">Introduction</a> lub <a id="section1" name="intro"> Introduction</a>.	Program w generowanym i oczyszczanym kodzie XHTML ustawia atrybuty name i id na tę samą wartość, jeśli w Inspektorze właściwości ustawiono atrybut name.
Atrybuty z wartościami o typach wyliczeniowych muszą mieć wartości pisane małymi literami. Typy wyliczeniowe mają wartości wybierane z określonej listy dopuszczalnych wartości. Na przykład atrybut align ma następujące dopuszczalne wartości: center, justify, left oraz right.	Generując i oczyszczając kod XHTML, program wymusza zapis wartości typów wyliczeniowym małymi literami.
Wszystkie elementy skryptu i stylu muszą mieć atrybut type. (Atrybut type elementu script stał się wymagany począwszy do wersji 4 specyfikacji HTML, ponieważ wycofano w niej atrybut language).	Ustawia atrybuty type i language w elementach script oraz atrybut type w elementach style w generowanym i oczyszczanym kodzie XHTML.
Wszystkie elementy img oraz area muszą mieć atrybut alt.	Program ustawia te atrybuty w generowanym i oczyszczanym kodzie; podczas czyszczenia kodu XHTML zgłasza informacje o brakujących atrybutach alt.

Wyrażenia regularne

Wyrażenia regularne są to wzorce opisujące kombinacje znaków w tekście. Używa się ich przy wyszukiwaniu w kodzie takich elementów, jak wiersze zaczynające się od frazy „var” lub wartości atrybutu, które zawierają liczbę.

Następująca tabela zawiera listę znaków specjalnych w wyrażeniach regularnych, ich znaczenie oraz przykłady wykorzystania. Aby wyszukać tekst zawierający jeden z tych specjalnych znaków wymienionych w tabeli, należy poprzedzić znak specjalny znakiem ukośnika pochylonego w prawo. Na przykład aby wyszukać gwiazdkę w zdaniu obowiązują określone warunki*, należy użyć następującej postaci wzorca wyszukiwania: warunki\*. Jeżeli znak gwiazdki nie będzie poprzedzony ukośnikiem, znajdziesz wszystkie wystąpienia słowa „warunki” (jak również wszystkie słowa „warunkii” czy „warunkiii”, a nie te, za którymi następuje gwiazdka.

Znak	Znajduje	Przykład
^	Początek danych wejściowych lub wiersza.	^T pasuje do „T” w „Ten piękny świat” ale nie do „Chata Wuja Toma”
$	Koniec danych wejściowych lub wiersza.	h$ pasuje do „h” w „naukach” ale nie do „niechciane”
*	Poprzedni znak występujący 0 lub więcej razy.	um* pasuje do „um” w „rum”, „umm” w „yummy” i „u” w „duży”
+	Poprzedni znak występujący 1 lub więcej razy.	um+ pasuje do „um” w „rum”, „umm” w „yummy”, ale nie do „u” w „duży”
?	Znak poprzedzający występuje nie więcej niż raz (co oznacza, że znak poprzedzający jest opcjonalny).	st?on pasuje do „son” w „Johnson” i „ston” w „Johnston” ale nie pasuje do niczego w „Appleton” lub „tension”
.	Dowolny pojedynczy znak z wyjątkiem znaku końca wiersza.	.an pasuje do „ran” oraz „can” w zdaniu „bran muffins can be tasty”
x\|y	Albo x albo y.	FF0000\|0000FF pasuje do „FF0000” w bgcolor=”#FF0000” lub „0000FF’” w font color=”#0000FF”
{n}	Dokładnie n wystąpień znaku poprzedzającego.	o{2} pasuje do „oo” w „loom” i do dwóch pierwszych wystąpień znaku o w „mooooo”, ale nie pasuje do niczego w „money”
{n,m}	Co najmniej n, a co najwyżej m wystąpień znaku poprzedzającego.	F{2,4} pasuje do „FF” w “#FF0000” i do pierwszych czterech F w #FFFFFF
[abc]	Dowolny z tych znaków znajdujących się w nawiasach. Określa zakres znaków za pomocą myślnika (na przykład [a-f] to równoważność [abcdef]).	[e-g] pasuje do „e” w „bed”, „f” w „folly” oraz „g” w „guard”
[^abc]	Dowolny znak nie zamknięty w nawiasach. Określa zakres znaków za pomocą myślnika (na przykład [^a-f] to równoważność [^abcdef]).	[^aeiou] początkowo pasuje do „r” w „orange”, „b” w „book” oraz „k” w „eek!”
\b	Ogranicznik słowa (taki jak spacja lub znak końca wiersza).	\bb pasuje do „b” w „book”, ale nie pasuje do niczego „goober” lub „snob”
\B	Wszystkie elementy inne niż granice wyrazu.	\bb pasuje do „b” w słowie „goober”, ale nie pasuje do niczego w słowie „book”
\d	Dowolna cyfra. Równorzędne z [0-9].	\d pasuje do „3” w „C3PO” i „2” w „apartment 2G”
\D	Dowolny znak niebędący cyfrą. Równorzędne z [^0-9].	\D pasuje do „S” w „900S” i „Q” w „Q45”
\f	Nowa strona.
\n	Nowy wiersz.
\r	Powrót karetki.
\s	Dowolny odstęp, włączając w to spację, tabulator, znak nowej strony oraz nowego wiersza.	\sbook pasuje do „book” w „blue book”, ale nie pasuje do niczego w „notebook”
\S	Dowolny pojedynczy znak niebędący odstępem.	\Sbook pasuje do „book” w „notebook”, ale nie pasuje do niczego w „blue book”
\t	Tabulator.
\w	Dowolny znak alfanumeryczny, włączając w to podkreślenie. Równorzędne do [A-Za-z0-9_].	b\w* pasuje do „barking” w „the barking dog” oraz zarówno do „big”, jak i do „black” w „the big black dog”
\W	Dowolny znak niebędący znakiem alfanumerycznym. Równorzędne do [A-Za-z0-9_].	\W pasuje do „&” w „Jake&Mattie” oraz „%” w „100%”
Control+Enter lub Shift+Enter (Windows) lub Control+ Return lub Shift+Return lub Command+ Return (Macintosh)	Znak Return. Jeśli nie używasz wyrażeń regularnych, pamiętaj o wyłączeniu opcji Ignoruj różnice w odstępach, szukając wystąpień tego znaku. Należy zauważyć, że znajdowane są poszczególne znaki, a nie ogólna koncepcja końca wiersza; oznacza to, że znaczniki <br> lub <p> nie zostaną znalezione. Znaki końca wiersza w widoku Projekt są wyświetlane jako spacje, a nie łamanie wierszy.

Wykorzystaj nawiasy, aby ustawić grupowanie w wyrażeniach regularnych, do których będzie się można później odwoływać. Następnie użyj w polu Zamień na wyrażeń $1, $2, $3 i tak dalej, aby odwołać się do pierwszej, drugiej, trzeciej i następnej grupy nawiasów.

Uwaga:

Aby odwołać się do grup nawiasów w polu tekstowym Szukaj, użyj zamiast $1, $2, $3 wyrażeń \1, \2, \3.

Na przykład wyszukanie ciągu (\d+)\/(\d+)\/(\d+) i zamiana go na $2/$1/$3 zamienia miejscami dzień i miesiąc w dacie oddzielanej znakami ukośnika, co jest równoważne zamianie z amerykańskiego na europejski styl formatowania daty.

Kod zachowania serwerowego

Podczas tworzenia dynamicznej strony i wyboru zachowania serwerowego z panelu Zachowania serwerowe program Dreamweaver wstawia jeden lub wiele bloków kodu na stronę, aby zachowanie serwerowe mogło działać.

Jeśli kod w bloku kodu zostanie zmieniony ręcznie, nie można będzie używać takich paneli, jak Wiązania oraz Zachowania serwerowe w celu zmiany zachowania serwerowego. Program Dreamweaver szuka określonych wzorców w kodzie strony, aby wykryć zachowanie serwerowe i wyświetlić je w panelu Zachowanie serwerowe. Jeśli blok kodu zostanie zmieniony w dowolny sposób, program Dreamweaver nie będzie mógł wykrywać zachowania serwerowego i wyświetlać go w panelu Zachowania serwerowe. Jednak zachowanie serwerowe cały czas istnieje na stronie i można je edytować w środowisku edycji kodu programu Dreamweaver.

Informacje o tworzeniu kodu w programie Dreamweaver

Języki programowania obsługiwane przez program Dreamweaver

Automatyczna modyfikacja kodu

Kod XHTML

Wyrażenia regularne

Kod zachowania serwerowego

Więcej zasobów tego rodzaju

Pomoc dostępna szybciej i łatwiej

Zapytaj społeczność

Skontaktuj się z nami