Drukowanie rozbarwień

Ostateczny wydruk obrazów kolorowych lub ciągłotonowych jest poprzedzany zwykle rozbiciem kompozycji na cztery pliki wyjściowe (zwane kolorami podstawowymi) — każdy z nich jest drukowany za pomocą atramentu odmiennej barwy, tj. niebieskozielonego, karmazynowego, żółtego i czarnego. Niekiedy w procesie tym uwzględnia się także własne farby (nazywane kolorami dodatkowymi). W takim wypadku są tworzone dodatkowe rozbarwienia i dodatkowe klisze dla każdego z kolorów dodatkowych. Po wypełnieniu odpowiednim kolorem i wydrukowaniu kolory te łączą się w kombinacje odpowiadające oryginalnej kompozycji.

Proces dzielenia obrazu na dwa lub więcej kolorów nazywa się rozbarwianiem, klisze, z których wykonuje się wyciągi, nazywane są rozbarwieniami.

Przygotowywanie kompozycji do rozbarwienia

Przed wykonaniem rozbarwienia kompozycji w programie Illustrator warto wykonać następujące czynności przygotowawcze:

• Skonfiguruj system zarządzania kolorem, włącznie ze skalibrowaniem monitora i wybraniem odpowiedniego ustawienia kolorów programu Illustrator.

• Wykonaj próbę ekranową w celu sprawdzenia wyglądu wydruku na urządzeniu wyjściowym. Wybierz polecenie Okno > Podgląd rozbarwień, aby zobaczyć podgląd rozbarwionych kolorów.

• Jeśli dokument jest w trybie RGB, wybierz polecenie Plik > Tryb kolorów dokumentu > CMYK i przekonwertuj go na tryb CMYK.

• Jeśli kompozycja zawiera przejścia kolorów, należy zoptymalizować je tak, by umożliwić poprawne drukowanie (bez pasków kolorów).

• Jeśli kompozycja wymaga zalewkowania, ustaw odpowiednie wartości nadruku i zalewkowania.

• Jeśli kompozycja zawiera obszary przezroczystych, nakładających się kolorów, sprawdź na podglądzie, które kolory zostaną spłaszczone, i określ optymalne opcje spłaszczania.

Podgląd rozbarwień

Użytkownik możesz obejrzeć podgląd rozbarwień kolorów i  nadruków  za pomocą panelu Podgląd rozbarwień.

Wyświetlanie na monitorze podglądu rozbarwień umożliwia zapoznanie się z podglądem obiektów w kolorach podstawowych oraz z następującymi opcjami:

Podgląd rozbarwień umożliwia rozpoznanie obszarów, które będą drukowane głęboką czernią, czyli farbą czarną (K) z zestawu standardowych kolorów drukarskich zmieszaną z farbami w innych kolorach w celu uzyskania lepszego krycia i głębi koloru.

Program umożliwia wyświetlanie podglądu mieszania, przezroczystości i nadruku na rozbarwieniach. Efekty nadruku są również widoczne na wydruku z urządzenia kompozytowego.

Chociaż podgląd rozbarwień na ekranie może pomóc w uniknięciu problemów bez potrzeby ponoszenia kosztów druku, to nie umożliwia obejrzenia efektów ustawień zalewkowania, emulsji, znaków drukarskich oraz rastrów i rozdzielczości. Ustawienia te należy zweryfikować we współpracy z drukarnią, używając próby laminatowej lub warstwowej. Opcja wyświetlania lub ukrywania farb na panelu Podgląd rozbarwień nie ma wpływu na sam proces rozbarwiania. Wpływa ona tylko na ich wyświetlanie w trakcie podglądu.

Drukowanie rozbarwień

Tryby rozbarwiania

Program Illustrator obsługuje dwa obiegi pracy (tryby) PostScript związane z tworzeniem rozbarwień kolorów. Podstawowa różnica między nimi polega na tym, że w pierwszym przypadku rozbarwienia są tworzone na bazie komputera lokalnego, czyli hosta (przy użyciu programu Illustrator i sterownika drukarki), a w drugim przypadku — na urządzeniu wyjściowym, np. drukarce (przy użyciu procesora RIP).

W tradycyjnej metodzie na bazie hosta program Illustrator generuje dane PostScript wszystkich rozbarwień potrzebnych w dokumencie i wysyła je do urządzenia wyjściowego.

Nowsza metoda tworzenia rozbarwień polega na powierzeniu większości zadań procesorowi RIP urządzenia wyjściowego: to on generuje dane o rozbarwieniach, zalewkach i dane dotyczące zarządzania kolorem. Komputer zostaje odciążony. Dzięki temu program Illustrator potrzebuje o wiele mniej czasu na wygenerowanie pliku, a ponadto wysyła mniej danych. Na przykład zamiast wysyłać dane PostScript dotyczące czterech stron rozbarwianych na hoście, program Illustrator może wysłać dane dotyczącego jednego pliku kompozytowego PostScript (na potrzeby realizującego rozbarwienia procesora RIP).

Informacje o emulsji i ekspozycji obrazu

Emulsja to warstwa światłoczuła pokrywająca kliszę lub papier. Emulsją w górę (prawoczytelny) oznacza, że tekst na obrazie jest czytelny (nieodwrócony, czytelny jak na prawej stronie), gdy patrzy się na stronę światłoczułą nośnika. Emulsją w dół (prawoczytelny) oznacza, że tekst będzie czytelny, gdy klisza zostanie ułożona warstwą światłoczułą do dołu. Obrazy drukowane na papierze są zwykle drukowane emulsją w górę, podczas gdy obrazy drukowane na kliszy są często drukowane emulsją w dół. Skonsultuj się z naświetlarnią, aby ustalić, która opcja emulsji jest przez nią preferowana.

Chcąc ustalić, czy patrzy się na stronę nośnika (np. papieru) pokrytą emulsją, czy też na stronę bez emulsji (znanej też pod nazwą baza) obejrzyj nośnik przy jasnym oświetleniu. Jedna strona jest bardziej błyszcząca niż druga. Ta matowa strona to strona z emulsją; błyszcząca strona to baza.

Ekspozycja obrazu to zasady drukowania kompozycji: jako pozytywu lub negatywu. Drukarnie w USA wymagają zazwyczaj błon negatywowych, a naświetlarnie europejskie i japońskie preferują błony pozytywowe. Dla pewności należy skonsultować się w tej sprawie z wybraną drukarnią.

Drukowanie obiektu na wszystkich kliszach barwnych

Jeśli wybrany obiekt ma być wydrukowany na wszystkich kliszach uczestniczących w procesie drukowania (wraz z kliszami kolorów dodatkowych), to można go przekonwertować na kolor paserów. Pasery, znaczniki przycięcia i informacje o stronie mają automatycznie przydzielane kolory paserów.

Co dalej?

Znasz już podstawy drukowania rozbarwień. Pora na kolejny krok — poznaj kolory dodatkowe i kolory podstawowe w programie Illustrator.

Masz pytanie lub pomysł?