Podręcznik użytkownika Anuluj

Przygotowywanie dokumentów do druku

Aby podejmować optymalne decyzje dotyczące drukowania, trzeba znać podstawowe zasady rządzące drukiem, takie jak zależność wyglądu wydrukowanej grafiki od rozdzielczości drukarki lub kalibracji i rozdzielczości monitora. Okno dialogowe Drukuj w programie Illustrator zostało zaprojektowane w taki sposób, aby ułatwić wykonywanie zadań związanych z drukowaniem. Każdy zestaw opcji w tym oknie dialogowym jest tak zorganizowany, aby przeprowadzić użytkownika przez proces drukowania.

Kompozyt jest wydrukiem kompozycji umieszczonym na jednej stronie, pokrywającym się z jej obrazem w oknie ilustracji. Kompozyty wykorzystuje się także do tworzenia prób całych stron, sprawdzania rozdzielczości obrazu oraz weryfikowania kompozycji pod względem poprawności wydruku (np. błędów języka PostScript).

  1. Wybierz polecenie Plik > Drukuj.
  2. Wybierz drukarkę z menu Drukarka. Aby wydrukować do pliku zamiast na drukarce, zaznacz opcję Plik Adobe PostScript® lub Adobe PDF.
  3. Wybierz jedną z następujących opcji obszaru roboczego:
    • Aby wydrukować wszystko na jednej stronie, wybierz opcję Ignoruj obszary robocze.

    • Aby wydrukować każdy obszar roboczy oddzielnie, wyłącz zaznaczenie opcji „Ignoruj obszary robocze” i wskaż, czy chcesz wydrukować wszystkie obszary robocze (Wszystkie), czy tylko określony przedział, na przykład 1–3.˜

  4. Wybierz opcję Wyjście w lewej części okna dialogowego Drukuj i upewnij się, że wybrany jest tryb Kompozyt.
  5. Ustaw dodatkowe opcje drukowania.
  6. Kliknij przycisk Drukuj.
    Uwaga:

    Jeśli dokument posiada warstwy, wybierz warstwy przeznaczone do druku. Wybierz polecenie Plik > Drukuj i zaznacz opcję z menu Drukuj warstwy: Tylko widoczne i drukowalne warstwy, Tylko widoczne warstwy lub Wszystkie warstwy.

Wykluczanie elementów kompozycji z druku

Panel Warstwy umożliwia drukowanie tej samej kompozycji w różnych wersjach. Można na przykład wydrukować tylko obiekty tekstowe kompozycji na potrzeby korekty językowej. Użytkownicy mogą ponadto umieszczać w kompozycjach elementy niedrukowalne, na przykład w celu zapisania istotnych informacji.

  • Aby uniemożliwić wyświetlanie kompozycji w oknie dokumentu oraz jej drukowanie i eksportowanie, ukryj odpowiednie elementy na panelu Warstwy.
  • Aby uniemożliwić drukowanie kompozycji, ale zezwolić na jej wyświetlanie i eksportowanie, kliknij dwukrotnie nazwę warstwy na panelu Warstwy. W oknie dialogowym Opcje warstwy wyłącz opcję Drukuj i kliknij przycisk OK. Nazwa tej warstwy na panelu Warstwy zostanie wyświetlona kursywą.
  • Aby utworzyć kompozycję, której nie będzie można drukować ani eksportować, mimo że pozostanie widoczna na obszarze roboczym, w oknie dialogowym Opcje warstwy zaznacz opcję Szablon.
Uwaga:

Możesz też w swoim dokumencie określić kilka obszarów ilustracji, a następnie wybrać jeden obszar do oddzielnego drukowania w oknie dialogowym Drukuj. Drukowana jest tylko kompozycja znajdująca się w obrębie obszaru kompozycji.

W oknie dialogowym Drukuj dostępne są różne kategorie opcji, m.in. Ogólne oraz Podsumowanie, zorganizowane w taki sposób, aby ułatwić drukowanie. Aby wyświetlić zestaw opcji, kliknij jego nazwę w lewej części okna dialogowego. Wiele opcji jest już predefiniowanych w ramach profilu startowego, który został wybrany podczas otwierania dokumentu.

Ogólne

Są to opcje określające rozmiar i orientację strony, liczbę drukowanych stron, skalowanie kompozycji, ustawienia segmentacji strony oraz warstwy przeznaczone do druku.

Znaczniki i spady

Zaznaczają znaczniki drukarskie i tworzą spady.

Wyjście

Tworzy rozbarwienia kolorów.

Grafika

Określają opcje drukowania ścieżek, czcionek, plików PostScript, gradientów, siatek i przejść.

Zarządzanie kolorem

Wybiera profil i metodę konwersji kolorów dla drukowania.

Zaawansowany

Kontrolują zasady spłaszczania (lub możliwej rasteryzacji) kompozycji wektorowej podczas drukowania.

Podsumowanie

Wyświetla i zapisuje podsumowanie opcji drukowania.

Zmiana położenia kompozycji na stronie

Podgląd w oknie dialogowym Drukuj pokazuje położenie kompozycji na stronie.

  1. Wybierz polecenie Plik > Drukuj.
  2. Wykonaj jedną z następujących czynności:
    • Przeciągnij kompozycję na obrazie podglądu na dolny lewy narożnik okna dialogowego.

    • Kliknij kwadrat lub strzałkę ikony Umieszczanie i określ punkt zerowy na potrzeby wyrównania kompozycji na stronie. Wpisz wartości dla współrzędnej X i Y, określając precyzyjnie położenie kompozycji.

      Wskazówka: Aby przenieść obszar drukowalny bezpośrednio na obszarze roboczym, przeciągnij okno ilustracji kursorem narzędzia Dzielenie wydruku na mniejsze strony. Narzędzie „Dzielenie wydruku na mniejsze strony” podczas przeciągania zachowuje się tak, jakby strona była przesuwana od lewego dolnego rogu. Strona może zostać przeniesiona w dowolne miejsce obszaru roboczego; natomiast wszelkie części strony wykraczające poza granice obszaru drukowalnego nie zostaną wydrukowane.

Jeśli utworzono dokument zawierający wiele obszarów roboczych, można go wydrukować na różne sposoby. Obszary robocze można zignorować i wydrukować wszystko na jednej stronie (jeśli obszary robocze wykraczają poza granice strony, niezbędne może być podzielenie jej na mniejsze segmenty). Można też wydrukować każdy obszar roboczy na osobnej stronie. Drukując obszary robocze na osobnych stronach można wybrać, czy mają zostać wydrukowane wszystkie obszary robocze, czy tylko pewien ich przedział.

  1. Wybierz polecenie Plik > Drukuj.

  2. Wykonaj jedną z następujących czynności:

    • Aby wydrukować wszystkie obszary robocze na oddzielnych stronach, wybierz opcję Wszystkie. Listę wszystkich stron można sprawdzić na obszarze podglądu w lewym dolnym rogu pola dialogowego.

    • Aby wydrukować podzbiór obszarów roboczych jako osobne strony, wybierz opcję Zakres i wskaż obszary robocze, które mają zostać wydrukowane.

    • Aby wydrukować kompozycję ze wszystkich obszarów roboczych na tej samej stronie, wybierz opcję Ignoruj obszary robocze. Jeśli kompozycja wykracza poza granice strony, można ją podzielić na kilka stron lub przeskalować.

  3. Ustaw odpowiednio inne opcje drukowania i kliknij przycisk Drukuj.

Automatyczne obracanie obszarów roboczych na potrzeby drukowania

W programie Illustrator wszystkie obszary robocze w dokumencie mogą automatycznie obracać się, aby umożliwiać drukowanie na wybranym rozmiarze nośnika. Zaznacz pole wyboru opcji  Automatyczne obracanie  w oknie dialogowym Drukuj, aby włączyć automatyczne obracanie dokumentów programu Illustrator. W przypadku dokumentów utworzonych w programie Illustrator Automatyczne obracanie jest włączone domyślnie.

Na przykład, pomyśl o dokumencie mającym zarówno poziomy (szerokość jest większa niż wysokość), jak i pionowy (wysokość jest większa niż szerokość) rozmiar nośnika. W przypadku wybrania rozmiaru nośnika jako  Orientacja pionowa  w oknie dialogowym Drukuj wszystkie poziomie obszary robocze będą obracane, tak aby umożliwić wydruk na nośnikach pionowych.

Uwaga:

Gdy zaznaczona jest opcja Automatyczne obracanie, nie można zmienić orientacji strony.

Dzielenie kompozycji w celu drukowania jej na kilku stronach

Drukując kompozycję z pojedynczego obszaru roboczego (lub z ignorowaniem obszarów roboczych), można ją podzielić na segmenty, jeśli nie mieści się na pojedynczej stronie. Jeśli dokument zawiera większą liczbę obszarów roboczych

  1. Wybierz polecenie Plik > Drukuj.
  2. Wybierz opcję podziału:
    Uwaga:

    Jeśli dokument zawiera większą liczbę obszarów roboczych, najpierw zaznacz opcję „Ignoruj obszary robocze” lub w sekcji Zakres zaznacz opcję „1 strona”, a następnie wybierz opcję Zmieść na stronie.

    Pełne strony

    Dzieli obszar roboczy na pełne strony w rozmiarze nośnika urządzenia wyjściowego.

    Obszary obrazu

    Dzieli obszar roboczy na strony w oparciu o wymiary obrazowania obsługiwane przez wybrane urządzenie. Opcja ta jest przydatna przy drukowaniu kompozycji większej od rozmiaru obsługiwanego przez wybrane urządzenie, ponieważ pozwala na złożenie wydrukowanych segmentów w taki sposób, aby powstał obraz oryginalnej, dużej kompozycji.

  3. (Opcjonalnie) Jeśli wybrano opcję Pełne strony, określ ustawienia w sekcji Nachodzenie, aby określić wielkość marginesu nakładania się poszczególnych stron.

Skalowanie dokumentu do drukowania

Jeśli rzeczywiste wymiary kompozycji są większe niż wymiary papieru, przez co kompozycja nie mieści się na arkuszu, można ją przeskalować — symetrycznie bądź asymetrycznie. Skalowanie asymetryczne jest przydatne na przykład wówczas, gdy drukuje się na kliszy do zastosowania na maszynie fleksograficznej. Jeśli wiadomo, w jakim położeniu będzie ustawiona płyta offsetowa, skalowanie może zniwelować efekt typowego 2%–3% rozciągnięcia płyty. Skalowanie nie ma wpływu na rozmiary stron w dokumencie, zmienia jedynie wielkość kompozycji na wydruku.

  1. Wybierz polecenie Plik > Drukuj.
  2. Wykonaj jedną z następujących czynności:
    • Aby uniknąć skalowania, zaznacz opcję Nie skaluj.

    • Aby automatycznie przeskalować dokument w taki sposób, by jego wymiary zostały dopasowane do rozmiaru strony, zaznacz opcję Zmieść na stronie. Dokładny zakres skalowania (wartość procentowa) zależy od wielkości obszaru drukowalnego zdefiniowanego w wybranym pliku PPD.

    • Aby aktywować pola tekstowe Szerokość i Wysokość, zaznacz opcję Własna. Wprowadź wartości procentowe od 1 do 1000 w polach wysokości i szerokości. Wyłącz ograniczenie proporcji , jeśli chcesz zmienić proporcje szerokości i wysokości dokumentu.

Zmiana rozdzielczości drukarki i liniatury rastra

Program Adobe Illustrator zapewnia najszybsze wydruki i najwyższą ich jakość, gdy jest stosowana domyślna rozdzielczość drukarki i liniatura rastra. Niekiedy konieczne może być jednak zmodyfikowanie tych ustawień rozdzielczości drukarki i liniatury rastra — na przykład wtedy, gdy nie udaje się wydrukować długich ścieżek z powodu błędu kontroli limitu, gdy drukowanie przebiega powoli lub gdy na wydruku gradientów lub siatek pojawia się efekt pasków.

  1. Wybierz polecenie Plik > Drukuj.
  2. W części Drukarka zaznacz drukarkę PostScript, Plik Adobe PostScript® lub Adobe PDF.
  3. W lewej części okna dialogowego Drukuj wybierz opcję Wyjście.
  4. W sekcji Rozdzielczość drukarki wybierz odpowiednie wartości liniatury rastra (lpi) i rozdzielczości drukarki (dpi).

Rozdzielczość drukarki jest mierzona w jednostkach dpi (określających liczbę możliwych do wydrukowania punktów na cal). Większość drukarek laserowych ma rozdzielczość 600 dpi, a naświetlarki oferują zwykle rozdzielczości od 1200 dpi w górę. Drukarki atramentowe nie drukują w rzeczywistości punktów, lecz natryskują mikroskopijne kropelki atramentu. Większość drukarek atramentowych ma przybliżoną rozdzielczość 300–720 dpi.

W przypadku drukowania na drukarce laserowej lub w naświetlarni trzeba także zwrócić uwagę na liniaturę rastra. Liniatura rastra jest to liczba punktów rastra na cal, obowiązująca w przypadku drukowania obrazów w odcieniach szarości lub generowania rozbarwień. Liniatura rastra mierzona jest w liniach na cal (lpi) — czyli liniach komórek na cal w rastrze.

Duża liniatura rastra (np. 150 lpi) powoduje, że punkty znajdują się blisko siebie, przez co w druku powstaje bardzo precyzyjny obraz. Niska liniatura rastra (60 lpi do 85 lpi) powoduje, że punkty są dalej od siebie, co daje obraz mniej dokładny. Wielkość punktów określana jest także przez liniaturę rastra. Duża liniatura wykorzystuje małe punkty, mała liniatura — duże. Najważniejszym czynnikiem branym pod uwagę przy wyborze odpowiedniej liniatury rastra jest rodzaj maszyny drukarskiej, na której będzie drukowana kompozycja. Należy zapytać w drukarni o dokładne parametry rastra urządzenia drukującego i dostosować się do nich.

Pliki PPD naświetlarek o dużej rozdzielczości oferują szeroki zakres możliwych liniatur rastra wraz z odpowiednimi parametrami rozdzielczości naświetlarek. Pliki PPD drukarek o niższej rozdzielczości oferują zazwyczaj kilka opcji liniatur rastra, a same rastry są mniej dokładne (od 53 lpi do 85 lpi). Należy jednak zwrócić uwagę na fakt, że mniejsze liniatury rastra dają optymalne wyniki przy drukowaniu kompozycji na drukarkach o małych rozdzielczościach. Gęstsza liniatura (100 lpi) obniża jakość obrazu drukowanego na drukarce o niskiej rozdzielczości. Wynika to z faktu, że zwiększenie liniatury przy danej rozdzielczości pociąga za sobą zmniejszenie liczby możliwych do uzyskania kolorów.

Uwaga:

W przypadku niektórych naświetlarek i drukarek laserowych są stosowane inne technologie rasteryzowania niż raster półtonowy. Jeżeli obraz jest drukowany na drukarce, która nie generuje półtonów, należy skontaktować się z usługodawcą lub skorzystać z dokumentacji drukarki, aby uzyskać informacje dotyczące zalecanej rozdzielczości.

Pomoc dostępna szybciej i łatwiej

Nowy użytkownik?