Zapisywanie kompozycji

Wybierz polecenie Plik > Zapisz jako lub Plik > Zapisz kopię.

Wpisz nazwę pliku i wybierz jego położenie.

Wybierz format plików programu Ilustrator (*.AI) i kliknij Zapisz.

W oknie dialogowym Opcje, ustaw wybrane opcje i kliknij OK.

Określa wersję programu Illustrator, z którą ma być zgodny dany plik. Więcej informacji: Zapisywanie ilustracji w starszej wersji.

Opcja pozwala określić, ile znaków danej czcionki musi być używanych w dokumencie, aby można było osadzić całą czcionkę (a nie tylko jej wykorzystywane znaki). Na przykład, jeśli czcionka obejmuje 1000 znaków, a w dokumencie występuje tylko dziesięć z nich, użytkownik może zrezygnować z osadzania czcionki (zwłaszcza, że zwiększa to rozmiar pliku).

Plik jest zapisywany w formacie programu Ilustrator zgodnym z formatem PDF. Wybierz tę opcję, aby plik był zgodny z innymi aplikacjami firmy Adobe.

Pliki połączone z kompozycją są osadzane.

Tworzy dokument z zarządzanymi kolorami.

Dane PDF w pliku programu Illustrator są kompresowane. Gdy jest przeprowadzana kompresja, wydłuża się czas zapisywania pliku, dlatego też możesz zaobserwować bardzo długie czasy zapisu (od 8 do 15 minut).

Każdy obszar roboczy jest zapisywany jako osobny plik. Tworzony jest także plik wzorcowy zawierający wszystkie obszary robocze. Cała zawartość mająca związek z danym obszarem roboczym jest zawarta w pliku tego obszaru. Jeśli trzeba zmienić położenie kompozycji, tak aby pasowała do pojedynczego obszaru roboczego, wyświetlone zostanie ostrzeżenie. Jeśli nie wybierzesz tej opcji, obszary robocze zostaną połączone w pojedynczy dokument i skonwertowane na linie pomocnicze obiektów i (w programie Illustrator CS3) obszary kadrowania. Obszar roboczy użyty dla zapisanego pliku bazuje na rozmiarze domyślnego profilu startowego dokumentu.

Opcje pozwalają określić sposób traktowania obiektów przezroczystych w przypadku, gdy wybrano format programu Illustrator w wersji wcześniejszej niż 9.0. Zaznaczenie opcji Zachowaj ścieżki powoduje pominięcie wszystkich efektów przezroczystości, ustawienie 100-procentowego krycia i zwykłego trybu mieszania. Zaznaczenie opcji Zachowaj wygląd i nadruki powoduje zachowanie nadruków, które nie stykają się z obiektami przezroczystymi. Nadruki wchodzące w interakcje z obiektami przezroczystymi są spłaszczane.

Jeśli kompozycja zawiera obszary przezroczyste (wraz z nadrukami), a materiał wyjściowy musi być w wysokiej rozdzielczości, sprawdź efekty spłaszczenia, wybierając polecenie Okno > Podgląd spłaszczania.

Wybierz polecenie Plik > Zapisz jako lub Plik > Zapisz kopię.

Wpisz nazwę pliku i wybierz jego położenie.

Wybierz format EPS programu Illustrator (*.EPS) i kliknij Zapisz.

Jeśli dla każdego obszaru roboczego zostanie utworzony osobny plik, kliknij opcję Użyj obszarów roboczych lub określ zakres. Osobne pliki są zapisywane wraz z głównym plikiem EPS, który zawiera wszystkie obszary robocze. Jeśli nie zaznaczysz tej opcji, utworzony zostanie pojedynczy plik EPS zawierający wszystkie obszary robocze.

W oknie dialogowym Opcje EPS ustaw pożądane opcje i kliknij OK:

Określa wersję programu Illustrator, z którą ma być zgodny dany plik. Przestarzałe formaty nie obsługują wszystkich funkcji bieżącej wersji programu Illustrator. Dlatego też, po wybraniu wersji innej niż bieżąca, niektóre opcje zapisywania nie są dostępne i określone rodzaje danych zostaną zmienione. Zasady zmiany danych są opisywane w ostrzeżeniach wyświetlanych w dolnej części okna dialogowego.

Określa właściwości obrazu podglądu zapisywanego w pliku. Obrazek podglądu wyświetlany jest w aplikacjach, które nie mogą prawidłowo wyświetlać grafiki EPS. Jeśli nie ma potrzeby tworzenia obrazka podglądu, wybierz z menu Format polecenie Brak. W przeciwnym wypadku wybierz format kolorowy lub czarno-biały.

W przypadku formatu TIFF (kolor 8-bitowy) wybierz opcję tła podglądu:

Daje przezroczyste tło.

Daje jednolite tło. (Jeśli dokument EPS będzie używany w aplikacji pakietu Microsoft Office, wybierz opcję Nieprzezroczyste).

Określają zasady obsługi obiektów przezroczystych i nadruków. Dostępne opcje zmieniają się w zależności od wersji formatu wybranej w górnej części okna dialogowego.

Po wybraniu formatu CS, określ zasady zapisywania nakładających się kolorów wybranych do nadruku oraz wybierz gotowy zestaw opcji spłaszczania przezroczystości. Kliknij Własny i utwórz własny zestaw ustawień spłaszczania.

Po wybraniu formatu dziedziczonego wcześniejszego niż 8.0, wybierz opcję Zachowaj ścieżki w celu usunięcia efektów przezroczystości i wyzerowania kompozycji przezroczystej do 100% krycia i trybu mieszania Normalny. Zaznaczenie opcji Zachowaj wygląd i nadruki powoduje zachowanie nadruków, które nie stykają się z obiektami przezroczystymi. Nadruki wchodzące w interakcje z obiektami przezroczystymi są spłaszczane.

Wszystkie czcionki o odpowiednich uprawnieniach są osadzane. Osadzanie czcionek daje pewność, że mimo przeniesienia pliku do innej aplikacji (np. Adobe InDesign), będą wyświetlane i drukowane oryginalne czcionki. Jeśli jednak plik zostanie otwarty na komputerze, na którym nie zainstalowano odpowiedniej czcionki, czcionka zostanie podstawiona. Zasada ta zapobiega nielegalnemu używaniu czcionek.

Pliki połączone z kompozycją są osadzane.

Tworzona jest miniaturka kompozycji. Miniaturka ta jest wyświetlana w oknach dialogowych Otwórz i Umieść.

Umożliwia drukowanie dokumentów zapisanych z trybem koloru RGB za pomocą aplikacji, które nie obsługują tego trybu. Przy ponownym otwarciu pliku EPS w programie Illustrator kolory RGB są zachowywane.

Opcja umożliwia drukowanie gradientów i obiektów z siatkami gradientu na starszych drukarkach i urządzeniach PostScript – gradienty są konwertowane na format JPEG. Jeśli opcja jest używana do drukarek bezbłędnie drukujących gradienty, może niepotrzebnie zwolnić proces drukowania.

Określa używany przy zapisywaniu pliku poziom języka Postscript. Język PostScript Language Level 2 (poziom 2) umożliwia opis zarówno obrazów wektorowych, jak i bitmapowych, niezależnie od tego, czy są to obrazy kolorowe, czy w skali szarości, i czy są zdefiniowane w modelu kolorów RGB, CMYK, czy CIE. W porównaniu z poziomem 2, język PostScript poziomu 3 udostępnia dodatkowe możliwości, na przykład możliwość drukowania obiektów siatkowych na drukarce PostScript® 3™. Ponieważ drukowanie na urządzeniach zgodnych z językiem PostScript Level 2 jest poprzedzane konwersją siatek gradientów na obrazy bitmapowe, zaleca się, by kompozycje zawierające siatki gradientów były drukowane na drukarkach PostScript 3.

Jeśli kompozycja zawiera jakiekolwiek efekty SVG, zaznacz wszystkie elementy, do których zastosowano takie efekty i przenieś je na dół panelu Wygląd (tuż nad pozycję Krycie). Jeśli inne efekty następują po efekcie filtra SVG, plik SVG będzie zawierał obiekt rastrowy. Ponadto, jeśli kompozycja zawiera wiele obszarów roboczych, zaznacz ten obszar, który chcesz wyeksportować.

Wybierz polecenie Plik > Zapisz jako lub Plik > Zapisz kopię.

Wpisz nazwę pliku i wybierz jego położenie.

Wybierz format SVG lub Skompresowany SVG (SVGZ) i kliknij Zapisz.

W oknie dialogowym Opcje SVG ustaw wybrane opcje i kliknij OK:

Określa wymagany typ definicji dokumentu SVG XML w eksportowanym pliku.

Odpowiedni w przypadku plików SVG przeznaczonych do wyświetlania na komputerach. SVG 1.1 jest pełną wersją specyfikacji SVG, której podzestawami są SVG Tiny 1.1, SVG Tiny 1.1 Plus i SVG Basic 1.1.

Odpowiednie w przypadku plików SVG przeznaczonych do wyświetlania na urządzeniach typu palmtop. Należy jednak pamiętać, że nie wszystkie urządzenia tego typu obsługują profil SVG Basic. Co za tym idzie, nie zawsze wybranie tej opcji gwarantuje, że plik SVG będzie widoczny na wszystkich urządzeniach tego typu. SVG Basic nie obsługuje nieprostokątnego odcinania i niektórych efektów filtrów SVG.

Odpowiednie w przypadku plików SVG przeznaczonych do wyświetlania na małych urządzeniach (np. telefonach komórkowych). Należy jednak pamiętać, że nie wszystkie telefony obsługują profile SVG Tiny i SVG Tiny Plus. Co za tym idzie, nie zawsze wybranie jednej z tych opcji gwarantuje, że plik SVG będzie widoczny na wszystkich małych urządzeniach.

Odpowiedni w przypadku plików SVG przeznaczonych do wyświetlania na różnorodnych urządzeniach, od przenośnych organizatorów cyfrowych i telefonów komórkowych, do laptopów i komputerów biurkowych.

Format SVG Tiny nie obsługuje gradientów, przezroczystości, odcinania, masek, symboli, wzorków, podkreślenia i przekreślenia tekstu, tekstu pionowego oraz efektów filtrów SVG. Format SVG Tiny Plus posiada możliwość wyświetlania gradientów i przezroczystości, ale nie obsługuje odcinania, masek, symboli i efektów filtrów SVG.

Wskazówka: Dodatkowe informacje na temat profilów SVG znajdują się w specyfikacji SVG na stronie World Wide Web Consortium (W3C): www.w3.org.

Określa zasady eksportu czcionek:

Używa hintingu czcionek do lepszego renderingu małych czcionek. Ten typ czcionki jest obsługiwany przez Adobe SVG Viewer, ale może być nieobsługiwany przez inne przeglądarki SVG.

Nie używa hintingu czcionek. Ten typ czcionki jest obsługiwany przez wszystkie przeglądarki SVG.

Konwertuje tekst na ścieżki wektorowe. Opcja jest przeznaczona do zachowania wyglądu tekstu we wszystkich przeglądarkach SVG.

Określa, które glify (znaki danej czcionki) zostaną osadzone w eksportowanym pliku SVG. Aby używać wyłącznie czcionek zainstalowanych w systemie użytkownika, wybierz ustawienie Brak. Aby osadzić tylko te glify, które występują w tekście bieżącej kompozycji, wybierz ustawienie Tylko używane glify. Pozostałe ustawienia (Typowe angielskie, Typowe angielskie + Glify, Typowe łacińskie, Typowe łacińskie + Glify, Wszystkie glify) są przydatne, gdy tekstowa zawartość pliku SVG ma charakter dynamiczny (np. jest to tekst generowany przez serwer lub tekst zmieniany w interakcji z użytkownikiem).

Opcja Położenie obrazów decyduje o tym, czy obrazy rastrowe są osadzane bezpośrednio w pliku, czy są dołączane do eksportowanych obrazków JPEG lub PNG z oryginalnego pliku programu Illustrator. Osadzanie obrazów powoduje zwiększenie rozmiarów pliku, ale zapewnia ich dostępność.

Zachowuje dane charakterystyczne dla programu Ilustrator poprzez osadzenie pliku AI w pliku SVG (operacja zwiększa rozmiar pliku). Opcję tę wybierz, jeśli plik SVG ma być ponownie otwierany i edytowany w programie Illustrator. Należy pamiętać, że zmiany odręcznie wprowadzane do danych SVG nie są odtwarzane po powtórnym otwarciu pliku. Dzieje się tak, ponieważ program Illustrator odczytuje część AI danego pliku, pomijając część SVG.

Opcja określa sposób zapisu atrybutów stylu w kodzie SVG. Metoda domyślna, Atrybuty prezentacji, polega na zastosowaniu własności w najwyższym punkcie hierarchii. Opcja zapewnia najwyższy stopień swobody konkretnych przekształceń i czynności edycyjnych. Metoda Atrybuty stylu pozwala tworzyć pliki najbardziej czytelne, ale może zwiększyć rozmiar pliku. Metodę tę wybierz, jeśli kod SVG będzie używany w przekształceniach (np. XSLT, czyli Extensible Stylesheet Language Transformation). Metoda Atrybuty stylu <Entity References> zapewnia szybszy rendering i mniejszy rozmiar wynikowego pliku SVG. Metoda Elementy stylu jest przeznaczona dla plików używanych wspólnie z dokumentami HTML. Po wybraniu opcji Elementy stylu można zmodyfikować plik SVG. Przenieść element stylu do zewnętrznego pliku arkusza stylów, który jest również wywoływany w pliku HTML. Opcja Elementy stylu wydłuża czas renderingu.

Określa dokładność danych wektorowych w pliku SVG. Można wybrać od 1 do 7 miejsc po przecinku. Wyższe wartości powodują zwiększenie rozmiarów pliku i jakości obrazu.

Określa sposób kodowania znaków w pliku SVG. Kodowanie UTF (Unicode Transformation Format) jest obsługiwane przez wszystkie procesory XML. (Kodowanie UTF8 stosuje format 8-bitowy; kodowanie UTF16 stosuje format 16-bitowy). Kodowanie ISO 8859‑1 i UTF‑16 nie zachowuje metadanych pliku.

Zachowuje najwyższy poziom danych programu Ilustrator, a jednocześnie zapewnia ręczną edycję pliku SVG. Opcja ta pozwala korzystać z zalet szybszego renderingu dla takich funkcji jak efekty filtra SVG.

Dołącza wszelkie informacje niezbędne do podstawiania zmiennych w pliku SVG.

Dołącza położenia odcięć i ustawienia optymalizacji.

Dołącza metadane XMP w pliku SVG. Aby wpisać metadane, wybierz polecenie Plik > Informacje lub użyj przeglądarki Bridge.

Umożliwia pominięcie ustawień autokerningu podczas eksportu w programie Illustrator, co powoduje tworzenie pliku z mniejszą liczbą elementów <tspan>. Opcja jest przeznaczona do tworzenia bardziej edytowalnego i mniejszego pliku SVG. Opcja nie powinna być zaznaczona, jeśli istotne jest zachowanie wyglądu tekstu z autokerningiem.

Eksportuje tekst na ścieżce w postaci elementu <textPath>. Należy jednak pamiętać, że tekst może być wyświetlony inaczej w przeglądarce SVG, niż w programie Illustrator, ponieważ dany tryb eksportu nie zawsze zachowuje wygląd. Należy zwrócić szczególną uwagę na wyświetlanie w przeglądarce SVG tekstu wylewającego się.

Wyświetla kod pliku SVG w przeglądarce internetowej.

Wyświetla plik SVG w przeglądarce internetowej.

Otwiera plik w programie Device Central, umożliwiając podgląd na konkretnym telefonie komórkowym albo urządzeniu przenośnym.

Wybierz polecenie Plik > Zapisz dla Microsoft Office.

W oknie dialogowym Zapisz dla Office wybierz miejsce zapisania pliku, wpisz jego nazwę i kliknij Zapisz.

Zaznacz przynajmniej jeden obiekt.

Wykonaj jedną z następujących czynności:

• Aby wykonać rzeczywistą rasteryzację obiektów na stałe, wybierz polecenie Obiekt > Rasteryzacja.

• Aby utworzyć wzrokowe wrażenie rasteryzacji bez zmiany struktury obiektu, wybierz polecenie Efekt > Rasteryzacja.

Ustaw opcje rasteryzacji i kliknij przycisk OK.